Egypte/Platteland

Egypte op het platteland 

Er is in Egypte een groot verschil tussen de dorpsbewoners en de stedelingen.

Hutten aan de Nijl

De steden zijn overigens enorm gegroeid. In 1924 telde Caïro nog slechts  700.000 inwoners, nu 14 miljoen! De dorpsbewoners zijn meestal kleine boeren en worden fellahs  genoemd.

Met een shadoef wordt het Nijlwater gedistribueerd

Fellahs

Kleding fellah

Nog steeds zijn velen van hen analfabeet.Geheel alleen staande boerderijen zoals men die op het platteland van Europa vaak ziet, vindt men in Egypte meestal alleen in de onmiddellijke nabijheid van de steden.

Roofzuchtige bedoeïenen dreven de fellahs vroeger op een hoop.

Dat was vroeger zeker zo, maar nu is het  veiliger. In Nederland wonen de boeren meestal vlak bij het bedrijf. Dat is niet zo in Egypte.

Romantisch beeld De koeien worden naar het water gebracht. Bij ons meestal andersom via moderne drinkbakken die de koeien met hun tong bedienen als zij dorst hebben

De woonhuizen van de fellahs bevinden  zich niet in de onmiddellijke nabijheid van de akkers.

Dit hangt natuurlijk samen met de ongelijke waterstand van de Nijl. Omdat bij hoge Nijl de akkers onder water staan, zijn alle dorpen op hoogten gebouwd en met dijken met elkaar verbonden.

De woonhuizen kunnen we niet vergelijken met de woningen in Europa. De groezelig grijze stenen van de woningen zijn gebakken uit Nijlslib dat met gehakt stro vermengd is.

Zo waren de woningen van de Israëlieten in Egypte ook gebouwd.

 Het huisraad bestaat vaak uit enkele matten, gevlochten manden en houten schotels. Het dak wordt gebruikt voor brandstof, kameelmest, takkenbossen en gedroogd suikerriet.

Het is me daarom ook opgevallen dat de huizen van de fellahs een rommelige indruk maken.

Als je een dorp binnenloopt stormen tientallen kinderen direct op je af en vragen om een baksjîs. Toiletten ontbreken meestal, maar dat is voor de Egyptenaren geen bezwaar omdat de hete zon alles direct mummificeert. Een grote plaag is het stof en het dunne woestijnzand dat overal doorheen dringt.

Positie vrouw

Vrouwen doen het zware werk

Soms kom je op de publieke weg fellahvrouwen tegen met een kind schrijlings op de schouder. Om elk der oogjes van de kleine zit een zwarte krans van vliegen zich te vergasten aan wat in de ooghoeken en op de oogleden zit. En het kind doet niet de minste moeite ze te verjagen. Geen wonder dat het aantal blinden in Egypte erg groot is. De positie van de vrouw is beklagenswaardig. Ze is een genotmiddel of een lastdier.

Soms zie je een man rijdend op een ezel of kameel. Zij draaft er achteraan met een vracht koopwaar op het hoofd alsof ze een slavin is.

Of men moet ze zien, hoe ze, soms vergezeld van haar dochters,langs de landwegen rondkruipt om met haar knokige handen de kameel- of buffelmest van de straat  af te krabben,die ze in een mand op het hoofd naar huis balanceert, waar de inhoud wordt gedroogd om als brandstof te dienen. Zware manden met natte kameelmest van ongeveer 50 pon

d schijnt ze zonder moeite op haar hoofd te dragen’.s. Avonds zie je diezelfde vrouw weer tegen de steile Nijloever  opklimmen. De kruik die ze nu op haar hoofd draagt is gevuld met Nijlwater. Ook nu loopt ze kaarsrecht terwijl ze met haar armen balancerende bewegingen maakt.

Graag kinderen 

De fellahvrouwen willen allemaal graag kinderen hebben. Daar kunnen zij wel wat aan doen. Ze  sluipt zonder dat iemand het bemerkt, soms naar één de vele weli-graven die over het hele land verspreid zijn. Een weli is een moslimheilige.

Je kunt die graven herkennen aan de grijze laag-ronde koepels. Tegen betaling van enkele piasters  kan de wonderdoener de verlangens van de vrouw vervullen. Een wachter bij het graf neemt de piasters voor de weli in ontvangst.

Meedogenloos kan de hete zon op de fellahs branden. Er is een groot gebrek aan schaduw in Egypte. De meeste wegen zijn boomloos. De Egyptenaren moesten al het timmerhout dat ze voor hun vele tempels nodig hadden invoeren uit Fenicië.

Dat moest Israël ook voor de bouw van de tempel in Jeruzalem. Israël was bovendien ook nog afhankelijk van de architecten en  de bouwers uit Fenicië. Men heeft in Egypte wel veel jonge bomen geplant, maar het bleek dat ze door de bevolking uit de grond gerukt waren voordat zij nog wortel geschoten hadden. Hoezeer schaduw nodig is, merk je aan het grote temperatuurverschil tussen zon en schaduw.

De lucht is in het voorjaar niet zelden vrij koud, terwijl de zon brandt als op een hete zomermiddag in Nederland. Als je  voor de hete zonnestralen vlucht en in een schaduwrijk palmbosje gaat zitten, bemerkt je het grote verschil.

Je beseft nu pas waarom Hagar haar kind onder een struik achter liet terwijl ze de hete woestijn in liep (Gen.21:15) en Elia de koelte van een bremstruik opzocht toen hij zwaar depressief was (1 Kon. 19:4).

 Zandstorm 

Het ergste wat de reiziger kan overkomen en wat het volk Israël zonder twijfel ook vaak heeft meegemaakt, is een zandstorm, een zogenaamde Chamsîn. Die hete, droge wind uit de woestijn kan zo maar ineens opsteken. Op de rustige Nijl ontstaan witte koppen. Het wordt heel donker. Je kunt nog slechts 25 cm voor je uit zien. Horen en zien vergaan je. Grijze stofwolken zwiepen in je gezicht. Verblinden je geheel. Het plattelandsleven is in Egypte niet zo romantisch als het in Nederland lijkt te zijn. Toch zullen de fellahs niet zo erg zweten bij hoge temperaturen, omdat de lucht veel droger is! De boeren vervoeren hun producten meestal over de Nijl. Naar het noorden varen ze stroomafwaarts en naar het zuiden hebben ze de wind in de rug, omdat er in Egypte bijna altijd een noordenwind waait.