Eeuwigheidsbesef (1)

Eeuwigheidsbesef 

Ramses

Zie ook eeuwigheidszondag

 Wij zijn burgers van een rijk in de hemel waaruit wij ook onze Heer Jezus Christus als Verlosser verwachten (Fil. 3:20) 

Farao Ramses meende eeuwigheidsleven te hebben door zich te laten zalven en mummificeren 

Grafkamer

Balseming door de jakhalsgod. Hart en ingewanden werden uit het lijk gehaald en het hart gewogen Als het te licht bevonden werd, werd het verslonden door het monster

Schitterende grafkamer van Ramses

 Door magische spreuken en bezweringen werden de talrijke beelden uit de grafkamers van de Farao weer tot leven gewekt Israel mocht daar niet aan meedoen, want het volk moest leren leven uit de belofte

Het eeuwigheidsbesef onder christenen neemt sterk af. Dat was het resultaat van een onderzoek. Daar wordt vandaag veel over geschreven. Maar wat is eeuwigheidsbesef? En wat is eeuwigheid? Wat is eeuwig? Is dat soms alles wat het tijdelijke leven transcendeert?  Is dat kringloopdenken? Alle aandacht schijnt vandaag gericht  te zijn op het ‘hier en nu’. Christelijk eeuwigheidsbesef heeft andere dimensies.Voor de christen begint de eeuwiheid niet in het hiernamaals.

 Zie Eeuigigheidsbesef (2)

Diessetig

Onze cultuur is diesseitig geworden. Het denken van de mensen is niet meer jenseitig, gericht op de overkant van het graf of op de toekomst. Heel sterk was dit het geval in de liederen van Johannes de Heer. ”Ik zie een poort wijd open staan,waardoor ik licht zie stromen. Wij zien die poort niet meer open staan. Ook in de tijd van de Reformatie en in de tijd van de kerkvaders hielden de christenen zich veel meer bezig met het leven na dit leven. De gedachte aan het hiernamaals verdampt in de aandacht  voor het hiernumaals. . Ik hoor de mensen wel eens klagen dat er in de kerk zo weinig meer over onze toekomstverwachting  gepreekt wordt. Of over  de definitieve glorierijke verschijning van Jezus Christus.  Er wordt zo véél van ons verwacht. We moeten zoveel doen. .ook in de kerk. De meeste mensen kijken niet reikhalzend uit naar de eeuwigheid. In begrafenisdiensten blijkt steeds meer aandacht besteed te worden aan het leven van de overledene. De horizon van veel christenen  beperkt zich tot wat zich afspeelt tussen geboorte en sterven.

Hiernumaals

Velen denken daarom dat zij het van dit leven moeten hebben. De Deense filosoof  Sóren Kierkegaard noemde het verlies van eeuwigheidbesef dé grote crisis van het Westen. Als de mens het zicht op de eeuwigheid kwijt is, wordt het leven doelloos. Dan is hij overgeleverd aan tijd en ijdelheid. Toegenomen welvaart en hogere leeftijdsverwachting laten de mensen denken dat zij het leven in eigen hand hebben. Als dit leven alles is, moet het ook alles zijn. Gezondheidscultus en  een geslaagde carrière krijgen dan veel aandacht. Het besef dat we op weg zijn naar de eeuwigheid sijpelt weg. De pelgrimsgedachte is doodgebloed. Bijbelse plaatsen hebben hun boventijdelijk karakter verloren. Betlehem is nu de plaats van die afschuwelijke muur geworden.  Bijbelse plaatsen zijn bedevaartsplaatsen geworden voor persoonlijke bewustwording.

Voltooid leven

In de Griekse cultuur was er het besef dat - als je 60 jaar  was geworden, je uitgeleefd was. Je  leefde in andermans tijd. Je mocht anderen niet tot last zijn. Je moest plaats maken voor anderen. Je moest dan van de  brug springen en  anderen hielpen je daarbij. Eskimo’s zetten ouderen in een ijshut en lieten ze aan hun lot over. Indianen hadden ok dergelijke oplossingen voor overbodige senioren. De ideeën van het Centraal Planbureau over solidariteit in de zorg gaan ook een beetje in die richting.  Ouderen worden nog niet uitgenodigd van de Brienenoordbrug te springen, maar ze worden er toch aan herinnerd dat  ze tot last zijn. Ze vormen een steeds  grotere onkostenpost op de begroting. Ook zij leven eigenlijk in de tijd van anderen. ls hun leven niet voltooid?  Dan moet je er uitstappen. Wat kunnen ze nu nog verwachten? Met de dood is toch alles afgelopen?. De Japanse   premier riep onlangs zijn landgenoten op eerder te sterven. Dat was goed voor de economie van Japan.

Egypte

In het oude Egypte was er wel een helder besef van eeuwigheidsleven dat heel het alledaagse leven beïnvloedde. De vreemdste capriolen voerde men uit om het  leven na de dood  te continueren in de onderwereld. De grafkamers waren beschilderd met beelden van slaven, en allerlei dieren. 

 Magie

 Met magische spreuken werden die slaven en dieren tot leven gewekt in het hiernamaals, om eeuwigheids leven aan de overzijde van het graf te verzekeren. Magie speelde de hoofdrol .De farao kon het alledaagse leven weer voortzetten. En hij kon ook weer op jacht gaan. De Egyptenaren hielden zich intens bezit met het leven na dit leven. Daarom werden de lichamen gezalfd en en gemummificeerd.

 Levenstekens

Op een afbeelding zie je hoe twee figuren een kruik met levenstekens uitgieten over het hoofd van de farao. Het lijken net watergolfjes, die de reiniging van de farao moeten bewerkstellingen. Het zijn echter geen watergolfjes,maar anchtekens, levenstekens. Het is geen afwassing der zonden, maar begiftiging met levenskrachtvoor de eeuwigheid. Het eeuwigheidbesef was heel sterk onder hen. In het moderne denken van het atheïsme isme is het eeuwigheidsbesef helemaal  uitgestorven. Je kunt je leven uitsluitend bouwen op wat je kunt waarnemen, meten en berekenen. Zie bij ONDERWERPEN bij Atheïsme.