Altaren in Israel 4

Zie ook:Altaren en Offerhoogten (1). Altaren en Gedenktekens (2), Altaren en Kanaänieten (3), Altaren en Israël (4) Altaren en Kerk (5) Altaren en  Muziek (6)  Dan ga ik op tot Gods altarenTot God, mijn God, de bron van vreugd.Dan zal ik juichend stem en snarenTen roem van zijne goedheid parenDie na kortstondig ongeneugt

Mij eindeloos verheugt (Oude berijming Ps 43 :4)

 

Hoe moeten we ons dat voorstellen; dan ga ik op tot Gods altaren?

 

Op deze tekening ziet u de ongelooflijk brede trappen naar de beide Huldapoorten, die naar  het tempelpein van de voorhoven der heidenen leidden.

 Een deel van deze trappen als ook een deel van de Huldapoorten zijn onlangsopgegraven Elke trede was veel breder dan hoog, namelijk bijna een meter. En we zullen moeten aannemen, dat Jezus als 12 jarige Bar Mitswah tussen de Schriftgeleerden heeft gezeten en hen daar diepzinnige vragen stelde over de Schriften!!

 

 

Tempel maquette.Vlak  voor het hoge tempelhuis bevond zich de voorhof der priesters. Die twee heel grote pleinen, links en rechts, waren de voorhoven der heidenen. Daar mocht iedereen komen. En op de grote feesten verzamelden zich daar ook honderdduizenden joden.HetLevietsnkoor had zich opgesteld voor de schitterende Poort van Nicanor, die toegang gaf aan de voorhof der priesters. Ik ben op zoek naar een fot die nog duidelijkeer is

 

 

Hier vallen twee dingen op:

De offers die de psalmdichter brengt zijn voor hem een bron van uitbundige vreugde en dienen er niet toe om God gunstig te stemmen, zoals  meestal bij het heidendom het geval was.

De dichter neemt hier een voorschot op het offer dat Christus zal brengen. Jezus heeft immers gezegd. “Onderzoekt de Schriften, want die zijn het die van Mij getuigen”. Ook het boek der psalmen moeten we christelijk lezen. Wat jammer dat de vertalers van de NBV die eenheid van de Schriften heeft losgelaten (zie Bijbelvertalingen)

Er waren in de tempel van Jeruzalem twee soorten altaren;het brandofferaltaar en het reukofferaltaar.

  

Brandofferaltaar

 

Bij een offerhandeling in Israël waren drie elementen. Allereerst was er het element van de presentatie.

  

  

 

Brandoffer altaar in de woestijn 

  

  Om een indruk te krijgen van de zogenoemde 'hoornen' van het altaar zie bij Reukofferaltaar hieronder

  

  

Presentatie

 

De vrome Israëliet moest zijn offerdier de priester tonen. Dat mocht geen willekeurig dier zijn. Het liefste schaap, de beste koe, het beest waar hij het meest aan gehecht was, dat was voor de Jahwèh. Het offerdier moest volkomen gaaf zijn Het mocht geen  slap oor of een  manke poot hebben. Het offer moest gááf zijn, zonder gebreken. God nam geen genoegen met een offerdier waar iets aan ontbrak.

 

Handoplegging 

 

 

In de tweede plaats was er het element van de handoplegging  Vóór het brandofferaltaar, vóór het aangezicht van de HERE , midden op het tempelplein moest de offeraar zijn hand  leggen op de kop van het offerdier. Deze plechtigheid van de handoplegging betekende dat de offeraar zijn gezindheid overdroeg op het offer. Het offerdier kwam in de plaats van de offeraar. Het verving zijn plaats. Het offer was een plaatsvervangend offer. En bij het zondoffer was er sprake van plaatsvervangende verzoening.

 

Slachting

 In de derde plaats was er het element van de slachting. Na deze slachting moest het bloed van het offerdier rond het altaar gesprenkeld worden.

Alle offers slaan uiteindelijk op het offer van Christus. God heeft het beste, het dierbaarste dat hij bezat gegeven: zijn eigen Zoon. Het was ook een volmaakt offer. Ook bij Christus’ offer was er  de presentatie: “zie het Lam Gods dat de zonden der wereld wegneemt “riep Johannes de Doper toen hij Jezus zag aankomen. Wij hoeven nu alleen maar onze hand te leggen op het  volbrachte offer van Christus.

 

 

 

Voorschot

 

Al die offers waren voor de Israëlieten al een voorschot op de zegen van Christus’ offer dat ruim en gul werd uitbetaald aan de oudtestamentische gelovigen.

 Het altaar mocht niet van gehouwen steen gemaakt worden. Ook mochten op het altaar geen treden aangebracht worden (Ex 20: 24 v.).In het Hebreeuws betekent het woord ‘altaar’  alleen maar de plaats waar het offerdier werd gedood. Het was de heiligste plaats van het heiligdom. God kon alleen benaderd worden door het brengen van offers. Vervolgens was er het reukofferaltaar.

 

Reukofferaltaar, symbool van de gebedenOok hier is aprake van de 'hoornen' van het altaar.

 

  

Reukofferaltaar

 Je moet een altaar maken  voor het branden van reukwerk. Het moet vierkant zijn, één el lang en één el breed en twee el hoog; de horens moeten er een geheel mee vormen.(Ex 30:1) 

Het reukofferaltaar bevond zich in het heilige van de tabernakel en van de tempel. Het was met bladgoud overtrokken. Het stond voor het gordijn, dat naar het  heilige der heiligen voerde. Iedere avond en iedere morgen werd er reukwerk op geofferd. Dit gebeurde door het verbranden van wierook of andere kruiden. De verbrande wierook verspreidde een heerlijke geur.

 

Geestelijke betekenis

 

Alle elementen van de oudtestamentisch eredienst hebben een diepe betekenis. Ze wijzen boven zichzelf uit naar een hogere werkelijkheid. Heel duidelijk zien we dat in de brief aan de Hebreeën. Alle personen en attributen in die eredienst  hebben betrekking op de gekomen Christus. De figuur van de hogepriester staat in het middelpunt.

 

 

 

 De echte hogepriester is Jezus (Hebr. 4:14).In heel het Oude Testament gaat het over Hem. Hij is Offeraar en slachtoffer tegelijk: hogepriester en offerlam.

Na de ballingschap gingen de hogepriesters in een paleis wonen, dat  steeds mooier werd.De echte hogepriester heeft zich tot de dood vernederd (Fil.2) en Hebr. 4:15: Want de Hogepriesrter die wij hebben is er een die met onze zwakheden kan meevoelen......Zie ook bij Hogepriesterlijk paleis!!

 

 

 Heel die oudtestamentische cultus moeten we zien  in de categorie van de vervulling. De kerk vervangt Israël niet, maar Jezus Christus vervult wat er over Israël is geschreven. En de profeten en psalmdichters nemen al een voorschot op wat de Messias gul en royaal zal uitdelen

 

Gebeden

 Wat is nu de geestelijke betekenis van de reukoffers?  De heerlijke geuren van het reukwerk symboliseren  de verzoenende voorbede van Christus, de grote Hogepriester. Zij symboliseren ook de gebeden en de voorbeden van de gelovigen. De oudtestamentische gelovigen baden ’s morgens en ’s avonds met opgeheven handen.  Mijn bee met opgeheven handenKlimt voor Uw heilig aangezichtAs offers die des avonds branden Als reukwerk voor u toe gericht.  

Gehoornd altaar

 

Gehoornde altaren worden in de bijbel vaak genoemd. Maar er worden  er in Palestina maar enkele gevonden. In 1974 is in Israël een gehoornd altaartje gevonden. Het was 35 cm hoog en uit een stuk kalksteen gehouwen. Het oppervlak was duidelijk verschroeid door brandende wierook. De vier hoorns op de uiteinden van het altaar werden als het heiligste deel van het altaar beschouwd. Er werd bloed van het offer op gesprenkeld en iedere vluchteling die de horens van het altaar vastgegrepen had (1 Kon 1:50), kreeg het recht van asiel.