Ararat

Op deze foto kun je goed zien dat de Arat bestaat uit twee bergen of bergtoppen

(zie ook Ark van Noach en Zondvloed en de ark)

ARARAT

De gletsjers op de berg Ararat zijn sterk gekrompen. In 1976 mat het gletsjeropprvlak nog acht verkante kilometer nu nog slechts ruim vijf. De sneeuw verdwijnt doordat de temperatuur voortdurend stijgt.De top is Ararat gaan heten, maar dat was orspronkelijk niet zo. De bekende maanreiziger James Irwin die tweemaal de Ararat beklom hoopt dat nu de sneeuw gaat smelten de ark van Noach gauw te vinden zal zijn.

Met die naam werd vroeger ook de streek rond het Vanmeer in Oost-Anatolië aangeduid. De Assyrische naam is Oerartoe. De Turken noemen die berg Agri-Dað, dat wil zeggen pijnlijke berg. Vermoedelijk vanwege het feit dat hij zo steil en zo moeilijk toegankelijk is.

In de omgeving van de Ararat wonen veel Koerden. Vroeger was het vooral de regio van de Armeniers.

In wijde omtrek is er geen berg die zó machtig, zó groots en zó dominerend oprijst naar de hemel als deze. Je kunt de berg al zien op 80 km. afstand!!

Vanuit het plaatsje Doðubeyazit heb je een schitterend uitzicht op deze berg met zijn krans van besneeuwde toppen. Het hotel in Dogubeyazit waar we logeerden droeg de toepasselijk naam Ararat!

Is dit nu de berg waarover de Bijbel vertelt? Hoe is de relatie tussen het bijbelse en het Babylonische  verhaal ? Het is  interessant om dat eens te bekijken.

Babylonische achtergrond

Ook in het Babylonische zondvloedverhaal is er sprake van een grote oervloed, van een ark die gebouwd wordt, van een berg waarop de ark vast blijft zitten en van iemand die gered wordt. De eerste hoofdstukken van Genesis zullen we altijd moeten lezen in de toenmalige context. In tegenstelling tot de religie van Mesopotamie en in confontatie met het Babylonische zondvloedverhaal. Dus niet met de moderne  visie op geschiedenis

In het Babylonische verhaal heet de bouwer van de ark niet Noach, maar Oetanapisjtim.

Het gebergte heet niet Ararat, maar Nisir.  In Sjoerippak, een stad aan de Eufraat, waren de grote goden bijeengekomen.

In een bui van dolle overmoed besloten zij de mensheid uit te roeien. Daarom maakten zij een geweldig grote vloed, waarvan ze zelf  zó schrokken, dat ze vluchtten tot in de hoogste hemel van de oppergod Anoe.

Hier kropen ze tegen de muur, als bange honden met de staart tussen de poten.

Toch wist één familie het er levend af te brengen in een ark. Eén der goden namelijk besloot het verschrikkelijke geheim te verraden aan zijn beschermeling Oetanapisjtim. Deze ging daarop een ark bouwen en toen het schip klaar was, bracht hij al zijn bezit en zijn familieleden erin. Zo is hij gered. Toen na zeven dagen de wervelwind ging liggen en de stortvloed ophield, bleef het schip onbeweeglijk vastzitten op een berg. 

Regenboog teken Gods verbond

We lezen niets over een verbond, over het teken van de regenboog, over enig teken van geduld of barmhartigheid van de goden. De boodschap van het Babylonische zondvloedverhaal is deze dat  de mensen  het slachtoffer geworden  zijn van de willekeur van de goden. Het noodlot heeft de mensen getroffen. De mens is een speelbal van hogere machten en het leven wordt beheerst door een diepe tragiek!

Oude stof in een bijbels kader

Zoals de schatten van Egypte gebruikt werden bij de bouw van de tabernakel, zo is Babylonische verhaalstof van een grote overstroming  in dienst genomen van Gods openbaring aan Israël. Het Babylonische zondvloedverhaal is ouder dan het bijbelse. We zullen moeten aannemen dat de bijbelschrijver het eerste verhaal gekend heeft en daarna in een totaal nieuw kader geplaatst heeft.

Geïnspireerd door Gods Geest heeft de bijbelschrijver willen belijden dat de God van Abraham, Izaäk en Jakob, de levende God, geheel anders is dan de goden van Babel.

Israël is niet overgeleverd aan de grillen  van de goden, die bovendien nog ruzie met elkaar maken. Israël mag zich toevertrouwen aan de Here, de God van  het Verbond, die trouw blijft tot in eeuwigheid.

Hoe zou de mens dat weten als Gods Geest hem dat eerst niet had laten zien? God néémt het niet als mensen ruzie maken en oorlog voeren en het eten op aarde niet eerlijk verdelen.

Een verbond

Hij roept de mensen op zich te bekeren. God sluit zijn verbond met de mensen en met de aarde. In Genesis 8: 22 wordt de veelkleurige regenboog een teken van Gods Verbond met de aarde. De eeuwig Getrouwe blijft  zijn schepping trouw.

Het bijbelse zondvloedverhaal  is niet opgetekend om onze aardrijkskundige kennis te verdiepen. Er is inderdaad wel een grote overstroming  geweest in een ver verleden.. Het  is  opgetekend om ons te troosten  en  te waarschuwen, zoals Jezus ook gedaan heeft (Matt. 24) 

Babvylonisch zondvloedverhaal

In het Babylonische zondvloedverhaal lezen we: ‘Toen nu de zevende dag aanbrak liet ik een duif uitvliegen. De duif vloog weg maar kwam spoedig terug. Er was nog geen rustpunt, dus keerde zij om.

Toen liet ik een zwaluw uitvliegen. De zwaluw vloog weg maar kwam spoedig terug. Er was nog geen rustpunt dus keerde zij om. Toen liet ik een raaf uitvliegen.

De raaf vloog weg, merkte het aflopen van het water, pikte voedsel op, woelde in de aarde en keerde niet terug. Toen deed ik hen uit de ark gaan. Ik bracht een offer, een reukoffer op de hoogste top van de berg.

De goden roken de geur en als vliegen kwamen de goden op het offer af” 

Vervolgens breekt er een hevige ruzie uit onder de goden, die rondom het offer vergaderd zijn. De god Enlil, de eigenlijke  aanstichter van het onheil van de zondvloed is boos als hij bemerkt  dat Oetanapisjtim en de zijnen de vloed overleefd hebben.

 Iedereen had moeten vergaan! En de  andere goden zijn boos op Enlil, omdat hij de zondvloed doorgedreven heeft