Asia

Johannes aan de zeven gemeenten in Asia (Openb. 1:4)

Dit is het gebied van de zeven Kleinaziagtische gemeenten die beschreven worden in Openb. 2 en 3

Tussen Europa en Azië

Kaartje van de Bosporus die Europa van Azie scheiddt

We varen over de Bosporus, een smalle zeestraat van 32 m die de Zee van Marmara verbindt met de Zwarte Zee.  Aan de linkerzijde glijdt de Europese oever aan ons voorbij, aan de rechterzijde de Aziatische.

We passeren de beroemde Bosporusbrug, de eerste vaste oeververbinding tussen Europa en Azië. Sommigen proberen een foto te maken van de onderkant van het wegdek, dat zich 64 meter boven het water bevindt.

Inmiddels is er ook een tweede vaste verbinding: de Fatih Sultan Mehmetbrug 

Even later legt de boot aan bij Rumeli Hisari, een vesting die sultan  Mahmet II bouwde als voorbereiding voor zijn veldtocht tegen Constantinopel in 1452.

Hier liet de Perzische koning Darius  een houten brug slaan tussen Europa en Azië.  Hier trokken  in 1097 de eerste kruisvaarder over het water op weg naar het Heilige Land.

Hier liggen Europa en Azië het dichtst bij elkaar.  Asia was vroeger een Romeinse provincie in het westelijk gedeelte van het schiereiland Klein-Azië, het tegenwoordige Aziatische Turkije.

Asia is dus kleiner dan Klein-Azie, dat op haar beurt ook weer veel kleiner is dan Azië. 

 Efeze was de hoofdstad van Asia en daar woonde ook de Romeinse proconsul.

Het omvatte ook Lydië  met Sardes als hoofdstad en Frygië met de in de bijbel genoemde steden Colosse, Laodicea en Hiërapolis.

Via deze plek in het uiterste oosten van Turkije kwamen indertijd de Turkse stammen  vanuit Azië Anatolië binnen, dat later de naam Klein-Azië kreeg. Asia  was echter een Romeinse provincie in het westen van Klein-Azië en viel er dus niet mee samen.

Goede verbindingen

De zeven steden die in Openb. 2 en 3 genoemd worden, waren door  goede wegen met elkaar verbonden. Ze lagen aan de bekende postroute.

Reeds de Perzen hadden in Asia  een 2500 km lange weg aangelegd die van Sardes naar de koningsstad Susan liep.

Waarschijnlijk zullen  langs deze weg vele mooie meisjes naar Susan gebracht zijn om aan de koning voorgesteld te worden(Esther 2:8). Later legden de Romeinen hier hun beroemde heerbanen aan

In de Middeleeuwen bouwden de Seldsjoeken langs deze wegen hun beroemde Karavanserails.  Elk op één dagreis afstand van elkaar. Ze hebben een winterverblijf en een zomerverblijf voor het vee.

Een bijzonder  fraaie Karavanserail is Sultanhani bij Konya. Het vee werd op de begane grond ondergebracht en de gastenverblijven bevonden zich  op de eerste verdieping

In de tijd van de apostel Johannes bestond er tussen de verschillende Asiatische gemeenten een dicht netwerk van verbindingen

Rondzendbrieven

De brieven die de apostelen aan een bepaalde gemeente verzonden, werden ook in andere gemeenten voorgelezen. De afstand was geen bezwaar.

Paulus bindt de Colossenzen op het hart zijn brief ook in de gemeente van  Laodicea te laten voorlezen.  En de Laodicenzen moeten weer  kennis nemen van wat hij aan de Colossenzen schreef. (Col 4: 16)

Het is ook wel zeker dat de brief aan de Efeziërs een rondzendbrief is geweest.  In de oudste handschriften ontbreken de woorden 'te Efeze'. (In de vertaling van het NBG tussen haken gezet)

Dat er een zeer nauw contact was tussen de verschillende Asiatische  gemeenten weten wij uit de brieven van Ignatius, bisschop van Antiochië.  In 110 werd hij ter dood veroordeeld.

Zijn doodvonnis bestond uit een veroordeling 'tot de beesten' (ad bestias). Hij werd naar Rome gebracht en  vond daar de dood in het Colosseum.

Petrus en Euodius was Ignatius de derde voorganger van de Syrische gemeente Antiochië.  We zitten hier dus heel dicht tegen het Nieuwe Testament aan.

Hij  heeft de gemeente van Efeze een uitvoerige brief geschreven waarin hij onder andere schrijft: Ik verheug   me op de beesten die voor me in gereedheid  worden gehouden  en ik bid dat ze het kort met me zullen maken.  Ik zal ze ophitsen om me vlug te versl

In het gezelschap van enkele Romeinse soldaten trok hij door heel Klein-Azië. Dat was een heel lange en zware tocht, maar overal waar hij kwam kwamen de afgevaardigden van de gemeenten hem tegemoet.

Andere christenen snelden voor hem uit om in die plaatsen waar hij doorheen  zou trekken zijn komst aan te kondigen. Uit zijn brieven blijkt  dat er een hartverwarmend medeleven bestond tussen de kerken.

In Openbaring 2 en 3 worden er slechts zeven genoemd. Er waren er veel meer zoals Magnesia, Tralles, Troas, maar het getal zeven was bewust gekozen. Het was het getal van de volheid.

Frygië

De regio Frygië in Asia lag dieper het binnenland in. Haar bevolking stond hier veel minder open voor vreemde invloeden en met name voor het Griekse denken.

Hier lagen de steden Hiërapolis, Colosse en Laodicea. Ze lagen dicht bij elkaar. De oorspronkelijke bevolking toonde een neiging tot het extreme.  De Frygiërs hadden een fanatieke, bijna dweperige inslag. 

Misschien heeft de radicale ascese van de Fygiërs ook de gemeente van Colosse beïnvloed. Paulus waarschuwt voor een overdreven soberheid.  Raak niet, smaak niet, roer niet aan (Col 2:21)

Het aantal bijbelse plaatsen in Turkije is zo  groot dat we Turkije ook wel het Tweede Heilige land kunnen noemen. Van de bloeiende kerken zijn er echter  nog maar weinig sporen over gebleven.

Is de kandelaar weggenomen?

De Turken met wie ik in het plaatselijk theehuis van Akhisar (het bijbelse Thyatira) thee drink, lurken bedachtzaam aan hun waterpijpen  en blijken niets van het christelijk geloof af te weten. . 

Ze hebben  natuurlijk ook nooit van Lydia  gehoord, de purperverkoopster, die hier een christelijke gemeente hielp opbouwen en die Paulus zo gastvrij in haar filiaal in Filippi ontving

Het was  de gemeente Filadelfia  die het langst heeft stand gehouden tegen de wassende invloed van de halve maan toen de Seldsjoeken en de Osmanen steeds dieper Anatolië binnendrongen

In het jaar 1391 capituleerde zij voor de overmacht van de islam. 

 Het is opvallend dat juist deze gemeente om haar trouw en standvastigheid wordt geprezen (Openb.3:8)

Ge hebt kleine kracht, maar ge hebt mijn woord bewaard en mijn naam niet verloochend. Zijn de andere kerken door de eeuwen heen ook trouw gebleven?

In alle  zojuist genoemde plaatsen rijzen  nu de slanke minaretten als gigantische potloden omhoog.  Met uitzondering van Laodicea, want Laodicea is nu één grote puinhoop door de aardbevingen.

Bijna alle bewoners van het vroegere Klein-Azië zijn nu vervreemd van het evangelie. Hoe is het toch zo ver gekomen? Hoe kan de kandelaar weggenomen worden (Openb. 2:5)?

Heeft Tychicus dan tevergeefs de rondzendbrief van Paulus aan die gemeenten gebracht (Efeze 6:21)?

In het jaarboekje van de kerk van Efeze stonden eens klinkende namen: Aquila en Priscilla, Apollos, Paulus en Johannes, Timotheüs en Titus

Zij hebben op de marmeren straten van deze metropool in de schaduw van de veelborstige Artemis met vrucht het Evangelie verkondigd.

In de collegezaal van Tyrannus  heeft de apostel Paulus twee jaar lang onafgebroken  gesproken over de enige naam waardoor wij behouden kunnen worden (Openb.19:9)

Uit heel de provincie Asia kwamen de mensen naar hem luisteren. Hoe is het dan mogelijk dat al die kerken nu verdwenen zijn?  Waarom is de kandelaar weggenomen?

Waarom zijn er – met uitzondering van de Koptische kerken in Egypte -  geen christenen meer in Noord-Afrika? De doopvont van het baptisterium te Hippo Regius  is nu nog een stille getuige.

Ze getuigt van een bloeiend  kerkelijk leven en roept herinneringen op aan een van de grootste kerkvaders van de christelijke kerk: Augustinus.

In de loop der eeuwen zijn veel steden verwoest door aardbevingen, rivieren  dichtgeslibd en duizenden vertrokken naar andere gebieden of werden verdreven door Seldsjoeken en Osmanen

In de  vroegere Romeinse provincie Asia is de invloed van de christelijke kerk vooral na de val van Constantinopel in 1453 sterk teruggedrongen.

De Turken hebben van de Byzantijnen wel de bouwkunst overgenomen, maar niet hun godsdienst. Het zijn de Arabieren geweest die de religie van de islam ingang hebben doen vinden bij de Turken.

Vele Aziatische volken zijn bovendien ook  Klein-Azië binnengedrongen in de loop der eeuwen en ook die hebben christenen verdreven

Een eeuw geleden was Izmir v oor een zeer groot gedeelte nog een christelijke stad.  Vele christenen waren Grieks-Orthodox en zijn   onder dwang teruggekeerd naar Griekenland.

Dat geldt ook van vele christelijke monniken en kluizenaars  in Cappadocië

Hoewel de christelijke kerken in Europa afbrokkelen, zien we een explosieve groei van het christelijk geloof in andere continenten.