Aram

Aram =Syrie

In het Oude Testament wordt met Aram Syrië bedoeld. In de tijd van het Oude Testament heette Damascus dan ook Aram Damascus.

Er is ook een Aram Naharaïm. Zo was de naam van de regio van Mesopotamië in het bijzonder  die van Haran.

Er was dus een duidelijke overeenkomst tussen beiden! Heel bekend is natuurlijk het verhaal van Naäman de generaal van de koning van Syrië.

Hij was melaats en hij vond genezing in Israël. Israël en Syrië lagen voortdurend met elkaar overhoop.

Apamea  - Twee km lange zuilenrij in Apamea, noord-Syrie. Dit is waarschijnlijk Sefam (Num 34:11).

Simeonsklooster - Simeon leefde in de eerste helft van de vijfde eeuw. Kort na de dood van de pilaarheilige in 459 werd met de bouw van een pelgrimskerk begonnen. Vele duizenden pelgrims trokken langs de pilaarheiligenroute naar deze kerk

Dit is er nog over van de pilaar, een stomp. Telkens namen de pelgrims een stukje van de pilaar mee naar huis als souvenir. Koningen en vorsten hadden de tocht naar de pilaar van Simeon ondernomen. Hem vroegen ze advies. Dit doe me denken aan het orakel van Delphi

Benhadad, de koning van Aram (Syrië dus) deed telkens invallen in Israël. Hij belegerde zelfs een keer Samaria waardoor er een grote hongersnood in de stad ontstond. Ook de Syrische koning Hazaël begint direct na zijn troonsbestijging invallen te doen in Israël.

Het conflict was al begonnen na de scheuring van het rijk van Israël.

Verschillende  Aramese rijkjes en stammen in het noorden van Israël die tot het rijk van David en Salomo behoorden, hadden zich losgemaakt van Israël. Het was Rezin van Damascus die deze verschillende rijkjes verenigde tot het Syrische rijk met Damascus als centrum.  

Het moderne Damascus is helemaal niet meer te vergelijken met het Damascus van Rezin  

Syrie uit tijd van Jezus 

Het Syrië uit de tijd van Jezus was eeuwen later het Syrië van de Pax Romana dat het westelijk deel van Syrië, Libanon en Palestina en Israël vanaf 64 v. Chr. verenigde in de ene provincie Syrië. Lucas schrijft dat Jezus uitgerekend in die tijd werd geboren namelijk toen Quirinius het bewind over Syrië voerde. Dat betrof dus de Romeinse provincie Syrië.

Omajjaden 

Dat was natuurlijk een totaal ander Syrië dan het Syrië dat veroverd werd door de eerste Arabisch-islamitische dynastie die het Omajjadische Rijk stichtte op de plek van de Basiliek van Johannes de Doper .

Syrië had toen een grote culturele bloei achter de rug. De Arabieren troffen er een volledig verstedelijkt gebied aan met een grote cultuur. Ik heb me vaak afgevraagd hoe het toch mogelijk was dat  die simpele woestijnnomaden zulke rijke en machtige en cultureel hoogstaande gebieden konden veroveren! De Aramese taal werd toen nog wel gebruikt en de Arabieren leunden eerst nog wel heel sterk op Byzantijnse ambtenaren en kunstenaars, maar langzamerhand werd de Arabische en dus mosliminvloed veel groter en al spoedig zou de Arabische taal de Aramese taal geheel vervangen.

Arabische woestijn

We hebben boven al gezien dat in het Oude Testament met Aram Syrië bedoeld wordt. Maar dat was alleen zo tot de tijd van Salomo.

Uit de woestijn afkomstig 

Die Aramese rijkjes en volken zijn niet altijd in Syrië geweest. Ze zijn in Syrië binnengedrongen, net als in Mesopotamië. Waar kwamen die Aramese stammen dan toch vandaan? Wel, ze waren als halfnomaden afkomstig uit de Arabische woestijn. En vanuit de gehele Arabische woestijnrand zijn ze Syrië en Mesopotamië binnengevallen. Die landen waren in economisch en cultureel opzicht veel rijkere gebieden. Dat was een veel welvarender en mooiere leven dan in de kale woestijn.

Een belangrijke opgraving in Noord Syrie was die van de stad-staat Ebla. De oude stad is al te zien als een grote ringvormige verheffing in het landschap. De plaats ligt vlak bij Haran waar Isaak en Jakob hun bruiden vandaan hebben gehaald.

Hoewel Syrie een belangrijke bakermat van het christendom is geweest met duizenden kloosters en kerken, zijn er overal nog herinneringen aan het heidendom, zoals hier. We zien een tempel van Bel, of Baal.

Het was in Aram Damascus dat Paulus tot bekering kwam (Hand. 9:10). Hij werd opgevangen in het huis van Judas in de Rechte straat. Ananias legde Paulus daar de handen op (Hand. 9:17). Vandaag wijst de gids u in het oude Damascus naar de Ananiaskapel, in een zijstraatje van de Rechte Straat, waar Ananias Paulus gastvrij ontvangen zou hebben.

Deze Aramese nomaden rukten steeds verder op naar het oosten. Ten oosten van de Tigris stichtten zij zelfs een stad met de naam Aram. Zoals ik al vertelde vielen deze Aramese West-Semitische bewoners niet alleen Syrië binnen, maar ook Mesopotamië. Eeuwenlang was het Aramees de omgangstaal in Israël, maar ook in Mesopotamië. Daarom konden de bewoners van Juda zich in ballingschap ook verstaanbaar maken. Eeuwenlang heeft het Aramees zijn stempel gezet op de internationale handel, want het Aramees werd wereldtaal, totdat deze taal eindelijk door het Arabisch werd vervangen. Ook Jezus sprak Aramees. 

Samenvatting 

Aram was dus een Syrisch rijk ten noorden van Israël. Het was ook een nederzetting in Mesopotamië. Zo heette ook een van de zonen van Sem. Elam heette de ene zoon en twee andere zonen droegen de naam Assur (=Assyrië) en  Aram (= Syrië).

Aram-Naharaïm is de Hebreeuwse naam voor Mesopotamië. De Hebreeuwse aartsvaders vestigden zich nadat zij uit Ur waren vertrokken, eerst in boven Mesopotamië in Haran (Gen. 11: 28-32) in Aram-Naharaïm.

Een deel van het geslacht bleef hier (Nachor, Betuël, Laban) als Arameeërs. Dat wil zeggen zij werden genoemd naar de plek waar ze woonden. Een ander deel ging naar Kanaän (Abraham)

Maar de vrouwen van Isaak en Jakob kwamen uit de Aramese tak (Gen. 25 : 28 e.v.), wat volledig recht doet aan het latere getuigenis dat men afstamt van een ‘zwervende Arameeër’ (Jakob) in Deut. 26 :5!”Een zwervende Arameër was mijn vader”. 

De Pauluskerk in Damascus