Apostelconvent (1)

Ik heb me wel eens afgevraagd waarom Lucas in Hand. 15 zo uitvoerig de bijeenkomst van de apostelen heeft opgetekend.

Antiochie had een geheel andere christelijke gemeente dan die te Jeruzalem, waar christelijke ex Farizeen nog veel invloed hadden.

Wel, ik denk dat wat daar besproken en besloten is, ongelooflijk belangrijk was voor de eerste lezer van dit tweede boek van Lucas.

 Weet je wie dit was? Inderdaad dat was die hoge Romeinse magistraat Theofilus.

Theofilus

Hij was al uitvoerig onderwezen in het christelijk geloof (Luc. 1: 4).

Hij was christen geworden.

Maar enkele joodse vrienden hadden tegen hem gezegd: Theofilus, als jij erbij wil horen en je wilt gered worden, dan moet jij  je wel laten besnijden, hoor! Dan moet je wel de joodse wetten onderhouden.

Daarom zijn die besluiten van de eerste kerkvergadering in Jeruzalem zo belangrijk voor Theofilus, want daar zijn de christenen unaniem tot de conclusie gekomen dat die zogenoemde besnijdenis  helemaal niet nodig is voor niet-joodse christenen.

Daar hangt hun redding niet van af. Weet je wat zo geweldig was op die vergadering in Jeruzalem?

Dat daar met algemene stemmen is aangenomen, dat christenen uit de volken en joden-christenen elkaar geen aanstoot mogen geven.

Beide groepen christenen leven uit dezelfde oeverloze genade van Christus. Petrus zei in Jeruzalem dat wij Joden op dezelfde wijze gered kunnen worden als de niet-joden omdat we alleen door de genade van de Heer Jezus gered kunnen worden (Hand. 15:11)

Kijk, dat moest Theoflius weten en daarom schrijft Lucas zo uitvoerig over die samenkomst in Jeruzalem.