Aarde/wereldbeeld

Wat is de sterveling dat u aan hem denkt? Het mensenkind dat u naar hem omziet? (Ps 8, NBV). Wat is de mens dat Gij zijner gedenkt ?(NBG) 

De pieken van de Eiger in Zwitserland. Hoe nietig is de mens in de ontzagwekkende natuur van de bergwereld! Vergeleken met deze bergen zijn de berg Sion, de Olijfberg en andere bergen in Israel slechts heuveltjes!

 

Bestaan er buitenaardse beschavingen?

Zijn wij mensen de enige levende wezens in de kosmos? Zijn er buiten de aarde nog andere beschavingen? Als je de duizelingwekkende afstanden van het heelal ziet, is het dan niet verbazingwekkend om te denken dat de aarde en de mens daarop een uitzonderingspositie innemen? Tot nu toe is de aarde het enige bekende hemellichaam waar leven op voorkomt! Voorzover wij weten is de aarde uniek. De goden waren geen kosmonauten en de UFO’ s zijn hoogstens psychische projecties van het verlangen naar bovenaardse verlossende gebeurtenissen.

 

De aarde is de voetbank van Gods voeten. 

Het was op 22 april 2008 “Dag van de Aarde”. Ik herinner me dat er werd stilgestaan bij het milieu op onze planeet en bij de bedreigingen ervan. We kunnen denken aan vervuiling en opwarming.

 

 

 

We kunnen de aarde ook vanuit een ander perspectief bekijken.

 

Kijk je even mee? Stel je voor je wandelt op de maan, 380.000 km van de aarde verwijderd. Dan kun je deze beelden zien van de “opgaande aarde”. Maanbewoners zouden zeggen: de aarde komt op en de aarde gaat onder. Deze foto’s zijn genomen vanuit de Japanse maanverkenningssonde ‘Kaguya’. Het is de eerste hoge-resolutiefoto van de aarde, genomen op 7 november 2007.

 

 

 

Kijk de aarde komt op zeggen de maanbewoners!

 

 

Als maantoerist zien we hier Zuid-Amerika liggen

He 's got the whole world in His hand.!

 

 

 

Genesis 1:1

 

In Genesis lezen we ‘In den beginne schiep God hemel en aarde.’ Nu moet u weten dat het Hebreeuws geen lidwoorden kent. Er staat dus: in beginsel. In de Naardense bijbel staat dan ook terecht: “In beginsel schiep God de hemel en de aarde”. ’Hemel en aarde’ is een vaststaande uitdrukking voor heel de kosmos, het heelal.

 

De aarde is niet uit zichzelf ontstaan, nee, in beginsel heeft Gód alles geschapen. Vergeleken met de duizelingwekkende afstanden in de kosmos, is de aarde nog veel kleiner dan een speldenknop. Denk eens aan de sterren die je in de nacht kunt zien. Eén van die sterren is de zon. Deze ster staat relatief dicht bij de aarde: op een afstand van 150 miljoen km! Het mogen ook geen anderhalf miljoen km méér zijn, want dan zou de aarde een ijsklomp zijn. Zo nauwkeurig heeft de Schepper die afstanden ingesteld.

 

Onze aarde is maar een piepklein planeetje van ons zonnestelsel. En besef je wel dat de zon op haar beurt slechts één van de 200 miljard zonnestelsels is? Met de psalmdichter slaan wij onze handen inéén van verbazing en roepen wij het verrukt uit: HEER, onze HEER, hoe machtig is uw naam op heel de aarde (Ps 8:2) En dan voegen we er tegelijk met hem aan toe: Wat is dan het mensenkind dat U naar hem omziet? Hij buigt zich over ons miezerige leventje heen in oeverloze liefde.

 

Wereldbeeld

De bijbelschrijvers stelden zich de aarde voor als een platte schijf, die op het water dreef. Aan alle kanten van de aarde was water; boven de aarde was water, opzij water en onder de aarde was water. In de tien geboden lezen we dat Israël zich geen afbeelding van iets mochten maken ‘van iets dat op aarde is en in het wateren onder de aarde is’ en vervolgens daarvoor neer knielen.  In Psalm 24 lezen we van de aarde “God heeft haar op zeeën gegrondvest”. Maar nu moeten we niet meewarig op deze beschrijving neerkijken, omdat wij het beter weten. De bijbel is geen handboek voor natuurwetenschap.

In Genesis lezen we niet hoe God de aarde heeft geschapen, maar wel dat Hij ze heeft geschapen. En dat was revolutionair. Niet cyclisch maar lineair. In de oertijd ging men uit het van het cyclische denken, waarin alle dingen in een eindeloze kringloop ontstonden, teloor gingen en weer terugkwamen. In den beginne was het echter God die de aarde schiep. Met de bijbel doet het linaire denken zijn intrede. De aarde kent een begin en de aarde kent een einde. We komen ergens vandaan en we gaan ergens naar toe. De bijbel vertelt ons niet hoe oud de aarde is en hoe deze precies is ontstaan. De aarde kan best miljarden jaren oud zijn en er kan ook evolutie plaats gevonden hebben. De bijbel geeft geen wetenschappelijk antwoord. De bijbel roept ons op tot geloof.

 

Duizelingwekkende afstanden

Als je de aarde vergelijkt met de duizelingwekkende afstanden in het heelal, is ze relatief gesproken, nog kleiner dan een speldenknop. Kijk bijvoorbeeld eens naar de dichtstbijzijnde ster, Proxima. De afstand van de aarde tot deze ster is ongeveer 40.000 miljard kilometer. Tussen haakjes: de afstand van de aarde tot de maan is ‘slechts’ een half miljoen kilometer!. Een enkele reis Proxima zou met een space-shuttle 500.000 jaar duren! En we moeten ook weer terug. Nee zo ver zullen we nooit komen. Een vakantietrip naar Proxima zit er niet in.

 

Het licht doet er al 4 jaar over om die afstand te overbruggen en het licht heeft een snelheid van 300.000 km per seconde! In één seconde zeven keer om de aarde. En dan denken we nog slechts aan ons eigen sterrenstelsel. We hoeven dus helemaal niet te denken aan ruimtereizen naar de tien miljard sterrenstels buiten onze eigen Melkweg. Wat is in de ruimte van het heelal de aarde een nietig stofkorreltje! En dan te bedenken dat die God die de Orion en de Pleiaden schiep en de miljarden sterrenstelsels ontwierp, uitgerekend op dat piepkleine stofkorreltje, dat de aarde heet (en om zo’n onbenullig sterretje als de zon draait), is komen wonen? God is mens geworden op dit stofkorreltje. God is groot in zijn schepping van de aarde. Hoe groot is Hij dan wel niet in zijn neerbuigende liefde? Dat kunnen we niet bevatten.

 

Bestaan er buitenaardse beschavingen?

Zijn wij mensen de enige levende wezens in de kosmos? Zijn er buiten de aarde nog andere beschavingen? Als je de duizelingwekkende afstanden van het heelal ziet, is het dan niet verbazingwekkend om te denken dat de aarde en de mens daarop een uitzonderingspositie innemen?. Tot nu toe is de aarde het enige bekende hemellichaam waar leven op voorkomt! Voor zover wij weten is de aarde uniek. De goden waren geen kosmonauten en de UFO’ s zijn hoogstens psychische projecties van het verlangen naar bovenaardse verlossende gebeurtenissen. God maakt zich bekend in de natuur en in de Schrift

 

Het boek der natuur

“Gods onzichtbare eigenschappen zijn vanaf de schepping van de wereld zichtbaar in zijn werken. Zijn eeuwige kracht en goddelijkheid. (Rom 1: 20) zijn waarneembaar onder andere in de fundamentele fysische constanten. In de Ned. Geloofsbelijdenis lezen we: De schepping is voor ons als een schitterend boek waarin alle schepsels als grote en kleine letters zijn.(art. 2 NGB)

In de Nederlandse Geloofs Belijdenis wordt naar deze tekst verwezen. In artikel 2 wordt de metafoor van de twee boeken genoemd die leiden tot kennis van God. Het boek van de natuur en het boek van de Heilige Schrift. Er zijn twee bronnen voor onze kennis van God. We kunnen God leren kennen uit de schepping en uit de Schrift. God heeft zich geopenbaard in de schepping (Ps 8) en door het getuigenis van profeten en apostelen.

 

Earth-rise

Nog eens “The earth-rise” gezien van af de maan.

 

Tenslotte een kort commentaar van mijn naamgenoot en achterneef, de weerman Reinier van den Berg.

“Dit zijn mooie foto's en samen met de bekende verzen uit Psalm 8, een van mijn favorieten, levert het een mooi geheel op. Eigenlijk zet het je ook een beetje stil. Wij, groot als we soms van ons zelf denken, op die kleine stip in het onmetelijke heelal. Maar wel op een stip die als een kostbare parel is geborgen in de hand van de Schepper ervan, onze hemelse Vader. Dus is het niet zo maar een stip. Bij God staat deze immers met stip op nummer 1, want Hij vond de stip belangrijk genoeg om Zijn Zoon er naar toe te zenden.”
 

Waarom zijn wij “aard-mensen”?

Waarom zijn we niet op Venus of op Mars geboren of op een of andere planeet of ster? Komen vrouwen niet van Venus en mannen van Mars? Nee, beiden zijn aardmensen. Hoe is het mogelijk dat wij mensen ons uitgerekend op aarde bevinden en dat we er ook kúnnen zijn? En niet op een andere planeet of andere ster?

Dat komt omdat het heelal precies die waarden heeft die menselijk leven op aarde mogelijk maakt. Dat is helemaal niet vanzelfsprekend. Als de afstanden en waarden in het heelal ook maar iets kleiner of groter waren geweest dan ze in werkelijkheid zijn, was er geen leven op aarde mogelijk geweest, laat staan menselijk leven. Was het heelal ook maar een fractie groter of kleiner geweest dan het in werkelijkheid is, dan zouden wij er nooit geweest zijn. Het heelal ‘zit dus heel slim in elkaar’. Hoe moet je dit nu verklaren? Dit kan toch geen toeval zijn? Ik meen dat dit het optreden weerspiegelt van Hem die het heelal geschapen heeft. Nu komt een een lang verhaal voor de enkele liefhebben die tot hier al gekomen is met lezen.

 

Kosmos

Omdat de aarde deel uitmaakt van een groter geheel, daarom volgen hier nog enkele notitities over het begrip kosmos

 

In beginsel schiep God de kosmos (Gen. 1: 1) In de astronomie spreekt men van een heelal of universum. Het Oude Testament kent de uitdrukking ‘hemel en aarde’. Dat is een staande uitdrukking waarbij de hemel een ander woord is voor het zwerk. Het Nieuwe Testament vertaalt het woord kosmos met ‘wereld’. Het woord ‘kosmos’ wordt vaak gebruikt, maar wat betekent dit woord toch eigenlijk? Het is een Grieks woord dat meestal wordt vertaald met ‘wereld’ In het Nieuwe Testament heeft het twee betekenissen: Mensenwereld, zoals in Joh. 3:16 “Want zo lief heeft God deze wereld gehad”

 

De wereld als wereldgeheel, de totaliteit van al het geschapene. Deze betekenis komt het meeste voor en is een ruimtelijk begrip. Het woord is synoniem met de term ‘hemel en aarde’ In Gen. 1: 1 lezen we Ïn den beginne schiep God ‘hemel en aarde’ Je zou dus ook kunnen lezen: In den beginne (of beter: in beginsel) schiep God de kosmos. Een verwant begrip is het Griekse woord ‘ta panta’= ‘het al’ Op sommige gebouwen zie je soms staan Ta Panta rei, ouden menei, wat betekent alles gaat voorbij, niets is blijvend.

 

Hymne over de kosmische Christus

De kerk belijdt Jezus als de Heiland der wereld, maar Hij is ook de Heer van de kosmos. Daarover lezen we bijvoorbeeld in Kol.1 en Joh.1. In Kol 1:15 is een hymne opgenomen die de allesbeheersende positie van de kosmische Christus belijdt: Beeld van God, de onzichtbare is hij, Eerstgeborene van heel de schepping, in hem is alles geschapen, alles in de hemel en alles op de aarde, het zichtbare en het onzichtbare, alles is vóór hem en door hem geschapen, Hij bestaat vóór alles en alles bestaat in hem, Hij is het hoofd van het lichaam, de kerkoorsprong is hij, Eerstgeborene van de doden, om in alles de eerste te zijn. Het geloof ziet niet aan wat voor ogen is – een vervuilde kosmos, een wereld beheerst door machten van zonde en dood, - maar de gelovige richt zich op Hem die de Eerste en de Laatste is. (Op.1:8) Hij is Christus Pantokratoor, de Almachtige en Albeheerser van de kosmos.

 

De Logos als kosmische Christus 

De idee van een kosmische Christus is natuurlijk wel een schitterend idee, zult je misschien zeggen, maar waar haalt u dat vandaan? Het antwoord is: onder andere uit het begin van het Johannesevangelie, de zogenoemde proloog. Johannes gebruikt daar het Griekse woord ‘logos’, dat zo iets betekent als ‘woord’, levensbeginsel’. In het evangelie van Johannes is de logos geen logisch principe dat de hele kosmos doortrekt, maar een Persoon, Iemand die boven de kosmos staat. ”In het begin was  ‘de Logos’ het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God” Joh. 1:1. Hiermee bedoelt Johannes natuurlijk Jezus, want hij schrijft: De Logos is vlees geworden en heeft onder ons getabernakeld.(vs 14) En even te voren schrijft hij: ”De kosmos is door Hem ontstaan”.

 

Het Hoofd van de kerk is ook Heer van de kosmos! 

In de gemeente van Kolosse waren allerlei dwaalleraren binnengeslopen die leerden dat er vele kosmische machten en krachten waren die het menselijk leven  beheersten, teisterden en ontregelden. We hebben geen afgerond beeld over deze machten, maar één ding is zeker: de  ganse volheid van God zat volgens de wijsgeren van Kolosse. in de veelheid van die kosmische machten. Nu neemt Paulus die term “volheid van God’ over, maar hij  geeft er een andere zin aan. Hij schrijft Die volheid is de volheid van zijn drie-enig wezen. Hij is Vader, Zoon en Heilige Geest. Wij zijn gezegend in de hemelse gewesten. (Ef. 1:1) Wij christenen hebben immers deel aan de verkiezing van de Vader, (Ef.1 4-6) wij zijn verlost door de Zoon (Ef. 1;6- 120 en we zijn verzegeld door de Heilige Geest (Ef. 1: 13). 

En nu heeft het God behaagd die ganse volheid te doen wonen  in Jezus Christus. Hij is het beeld van de onzichtbare God, de eerstgeborene van de hele schepping. Daarmee wordt niet bedoeld dat Christus het eerste schepsel is, maar die term geeft de unieke en hoge positie van Christus aan. Het betreft geen volgorde maar een rangorde! Hij staat als Schepper boven zijn schepping. Het vereren  van allerlei kosmische machten doet tekort aan de hoge positie van de Christus. In Hem zijn alle dingen geschapen (Kol. 1:15).

Wat betekent dit voor ons? Christus heeft de absolute macht over alle machten. Het verzoenend  lijden en sterven heeft een kosmische reikwijdte. Christus is de eerstgeborene van de schepping, Hij is de eerstgeborene uit de doden en Hij is de eersteling van Gods nieuwe wereld.

 

Daarom kan niets ons scheiden van de liefde van Christus (Rom.8:35)!

Hoop voor de kosmos 

Het gaat in de verlossing heus niet alleen om redding van zondaren. Ook heel de kosmos, dat wil zeggen heel de natuur en het milieu zullen daarin delen. Onze kosmos is een geteisterde en bedreigde kosmos. Eindeloos veel rampen, hongersnoden, ziekten, bosbranden, overstromingen en noden zijn ook in de natuur. De kosmische christologie in de brief aan de Efeziërs en aan de Kolossenzen laat ons zien dat ook deze geschonden wereld door Christus hersteld wordt. Want ook deze schepping is nog niet verlost. Zij is aan de vruchteloosheid onderworpen en horig aan de vergankelijkheid (Rom 8 :20). De hele schepping zucht en is in barensnood (Rom 8:22). Maar het wordt anders!Christus zal alles wat in de schepping is met elkaar in harmonie brengen. Dat noemt de bijbel de ‘wedergeboorte van alle dingen’.

Het werk van Christus heeft kosmische dimensies! Er komt  harmonie tussen de wolf en het lam, het kind en de slang (Jesaja 11). En hoe doet God dit ? Door alle dingen onder één Hoofd samen te vatten dat is Christus. Er komt een hernieuwde mensheid en er komt een hernieuwde kosmos. Niet in de weg van evolutie of revolutie, niet door onze acties, en ze ligt ook niet in het verlengde van een historische ontwikkeling. ”Wij verwachten naar zijn belofte nieuwe hemelen en een nieuwe aarde, waarop gerechtigheid woont (2 Petr 3) En waar is dit dan in verankerd? De grond van deze verwachting is de opstanding van Jezus Christus(1 Petr. 1: 3).

De opstanding van Christus is de voorlopige manifestatie van de algemene dodenopstanding bij zijn wederkomst (parousie). We krijgen een vernieuwd lichaam, en zullen een vernieuwde kosmos ontvangen. De vernieuwing betreft niet alleen de gelovigen, maar ook de geschonden en geteisterde kosmos.

 

 

God alles in alles 

Christus’ koningschap over de kosmos is tijdelijk. Inderdaad: alles bestaat in Hem (1 Kor. 8:6), maar daar komt een einde aan. Als alle vijanden zijn overwonnen - inclusief de dood  - draagt Christus de Koninklijke heerschappij over aan God de Vader. Die heerschappij was Hem gegeven om Gods vijanden te overwinnen. Zijn troon blijft troon van het Lam, maar zijn middelaarsscepter legt Hij neer. God zal dan zijn alles in allen. De hemel en de aarde wordt stralende en puur. God zal zich openbaren in heel zijn kreatuur.