Respect voor de ander, maar geen vrijblijvendheid

In het labyrint der religies zoals dit gehouden wordt in het ‘Parlement der godsdiensten’ is een kritische dialoog vereist.

Geen dialogitis

Aan de ene kant moeten we de ‘dialogitis’ afwijzen: d.w.z. dialogiseren om te dialogiseren op een volkomen vrijblijvende manier.

Aan de andere kant moeten we bereid zijn de andere in hun eigenheid te leren kennen en de goede kanten te zien en moeten we ons niet schamen voor ons geloof ondubbelzinnig uit te komen.

We moeten twee uitgangspunten in het godsdienstgesprek blijven vasthouden.

De nadruk op het eerste gebod “Ge zult geen andere goden voor mijn aangezicht hebben’ en ‘Buiten Christus is er geen behoud’

Dat is heel iets anders dan de uitspraak Extra ecclesiam nulla salus est (Buiten de kerk is er geen behoud).

De werkingssfeer van de geest van Christus is veel groter dan wij vermoeden.

Persoon en werk van Christus

Centraal moet staan in dit gesprek de persoon en het werk van Jezus Christus. De bede uit het Hogepriesterlijk gebed dat zij U kennen, de enige waarachtige God en Jezus Christus, die gij gezonden hebt’ (Joh. 17 : 3)

Dat alle godsdiensten gelijk zijn en dat ze allemaal hetzelfde bedoelen is een ‘egalitaire drogreden’. Dat is klinkklare onzin.

Grote verschil

Het diepste verschil tussen het christelijk geloof en de andere godsdiensten blijft toch de ontkenning van kruis en opstanding van Jezus Christus en de consequenties daarvan in het leven van elke dag