Hypermodern

Van postmodern naar hypermodern 

Een bekende onderscheiding in onze taal is vandaag die van modern, postmodern en premodern.

De moderne tijd wordt dan gevormd door de periode ná de Middeleeuwen.

De moderne tijd breekt aan met de opkomst van het rationalisme van de Verlichting.

De Middeleeuwen waren praemodern, alles was nog zeer traditioneel geordend, er was één kerk, één waarheid en iedereen moest zich daaraan aanpassen. Met het postmodernisme wordt de periode aangeduid waarin gebroken wordt met het puur verstandelijke denken, de verheerlijking van de ratio. Ook de grote verhalen zijn verdwenen. Wat zijn die grote verhalen?

Het verhaal van het socialisme , het verhaal van het christendom en het verhaal van het rationalisme. Iedereen heeft zo zijn eigen waarheid.

De waarheid is niet wat de kerk leert zoals in de ME, de waarheid is ook niet wat je met de ratio kunt bewijzen, maar de waarheid is erg subjectief. 

Hypermodern

Het postmoderne tijdvak heeft afgedaan want nu is er de cultuur van het hypermoderne leven.

Het hypermodernisme is mijns inziens niet iets dat helemaal nieuw is, maar een gevolg van het postmodernisme.

In het Nederlands wordt de hoogste trap van een eigenschap aangeduid met het woord super.

Maar in het Engels en in het Frans gebruikt men het woord hyper.

Een grote supermarkt is in het Frans hypermarsché.

Bij ons heeft het woord hyper een negatieve gevoelswaarde; hyperactief, hypernerveus, hyperventilatie. Een vorm van het hypermoderne denken is het opkomend tij van het extremisme.

Supermarkten worden groter en groter en bieden een buitensporig groot aantal artikelen producten  en diensten aan.

We moeten ook denken aan de stromen van digitale informatie die ons overweldigen.

Ook daar weer die buitengewone buitensporigheid. Massatoerisme en reisbureaus getuigen ook van een extreem grote buitensporigheid. Velen moeten nu China of Mexico gezien hebben en andere verre landen. Niet omdat die culturen zo interessant zijn, maar omdat het idee om zo’n reis te maken al zo bijzonder is. We willen altijd meer en meer.

Geen well’-being, maar better’-being. Goed is niet goed genoeg, want het moet beter.

We zijn gevangen in de machinerie van het excessieve,het extreme excentrieke, Het gewone normale leven is saai en oervervelend geworden. 

Model van de mode 

In de mode komt iets wezenlijks van onze cultuur tot uiting.

In de mode zien we de trend om vooral iets te etaleren en te presenteren dat buitenissig is.

Het moet opvallen en aandacht trekken. Van gekkigheid weet men niet meer wat men moet verzinnen. Op grote modeshows verschijnen mannequins die er uitzien als wandelende bonbonnières met een strikje.

Anderen lijken net weggelopen te zijn uit een dracula-film. Wat is nu voor onze cultuur het model van de mode? Ik denk dit: er mag volstrekt geen herhaling van het model van het verleden plaats vinden.

Extreem moet!!

Het model moet verrassend nieuw zijn. Extreem. Bizar. Excentriek. Zonderling.

Kortom: moderne kunst moet hypermodern zijn. Dit is het hypermodernisme, dat een transformatie van de huidige cultuur voorstaat.