Synagoge/Bestuur

De sjofar is een Joods blaasinstrument. Het is een ramshoorn en wordt in het Nederlands meestal vertaald met het woord 'bazuin' Het werd gebruikt bij de aankondiging van een vreugdevolle boodschap. Ze was ook een teken van de verwachting van de komst van het Messiaanse vrederijk. Over de muren van synagogen en kerken heen klinkt in alle seizoenen en geslachten de luide roep: Hij komt! Hij komt! Eens als de bazuinen klinken ...(Gez.300)

Synagogen waren niet door een koepelorganisatie met elkaar verbonden, zoals nu het geval is.

Er was wel een vorm van centraal Joods gezag, het Sanhedrin, maar die bemoeide zich vooral met het bestuur van de tempel en het toezicht op de priesters.

Synagogen waren onafhankelijke gemeenschappen.

Grote synagogen hadden een hoofd met een raad van oudsten.

De geestelijke leider (archon) had de belangrijkste positie in de synagoge.

Nicodemus (Joh. 3 : 1) was zo’n leider.

Zelfs deze invloedrijke en intelligente man was geboeid door Jezus. In de NBG vertaling wordt hij overste genoemd.

Iemand met zo’n belangrijke functie werd natuurlijk goed in de gaten gehouden.

Daarom kwam hij in de nacht tot Jezus.

Stel je voor dat iemand hem gezien had!

Er waren trouwens nog veel meer van die ‘oversten’ of geestelijke leiders die geloofden in Jezus

Maar ook zij durfden net als Nicodemus daar niet openlijk voor uit te komen omdat zij bang waren uit de synagoge gezet te zullen worden (Joh. 12 : 42)