Belegerde stad

We zijn er om bolwerken te slechten voor God. We halen spitsvondigheden neer en iedere verschansing die wordt opgetrokken tegen de kennis van God. We maken iedere gedachte krijgsgevangene om haar aan Christus te onderwerpen  (II Kor. 10:5).

Als de vijand met de belegering begon, was het eerste wat men deed het bouwen van een hoge wal tegen de muur aan. Je kunt die wal hier heel goed zien bij de ruineheuvel Lachis. Die was gebouwd door Sanherib van de Assyriers.De stormrammen werden tegen die wal opgetrokken en vanaf die wal konden de slingeraars ook gemakkelijker de verdedigers bestoken

Belegeringswal kun je nog steeds beklimmen!

Veel Bijbelse plaatsen waren ooit een belegerde stad. De bewoners hadden zich achter hoge muren terug getrokken. Zij  meenden daar veilig te zijn. Een vijand had echter op een veldtocht  zijn legertenten opgeslagen voor de muren van die stad. Om een goed schootsveld te hebben, hakte men alle bomen voor de stad om, zoals de Romeinen deden met de olijfbomen op de Olijfberg bij de belegering van Jeruzalem. Hoe zag zo’n belegerde stad eruit?  Dit moet je wel weten om sommige teksten  goed te kunnen begrijpen (II Kor. 10:5). De bewoners voelden zich veilig achter de dikke en hoog opgetrokken muren. Dat bleek vaak een illusie te zijn.

Als de stad belegerd werd door een vijand,slingerde het voetvolk grote klauwhaken over de muren en trokken ze die omver.  Boogschutters moesten hen dekking geven.

In allerijl werden  dan daarna door de bewoners extra verschansingen opgeworpen. Daarmee probeerde men de vijand buiten de stad te houden. Als dat niet lukte, trok de vijand de stad binnen. Dan zag je al gauw dat gevangen genomen bewoners de stad uitgeleid  en weggevoerd werden.

De Asyrische soldaten waren beken om hun wreedheid. Gevangen genomen bewoners vilden ze vaak levend of spietsten ze op palen. Dat konden de bewoners van de belegerde stad zien.

Men hoopte dat die aanblik de bewoners van de stad tot overgave zou brengen. Ik heb daar afbeeldingen van die heel duidelijk zijn ingekerfd, maar ik kan ze nu niet meer vinden.

Assyrië als specialist

“Assyrië was gespecialiseerd in belegeringsoorlogvoering. Die vond plaats in vele steden door het hele Nabije Oosten, inclusief Israël en Juda.

Op Assyrische afbeeldingen worden regelmatig steden belegerd met behulp  van een scala aan tactieken. Volgens Assyrische verslagen bouwde men belegeringswallen. De wal uit 701 v.Chr. in Lachis werd blootgelegd. Lachis was een strategisch gelegen vestingstad in Juda. Zie Lachis. Stormwallen op wielen werden de wal opgeduwd om met een soort grote speer tegen het bovenste deel van de meestal leemstenen borstwering te beuken. Soms zijn er twee stormrammen naast elkaar afgebeeld. Ondertussen zien we andere soldaten de fundering van de verdedigingsmuren ondergraven met een soort koevoeten. Stoottroepen proberen via lange stormladders over de muren te klimmen. Al deze technieken werden ingezet onder dekking van de boogschutters met hun krachtige samengestelde bogen en de slingeraars die de vijand met stenen bekogelden”.

Uit ‘De archeologie van de Bijbel’  door James K. Hoffmeier

De Assyrische ruiters waren heel snel op hun paarden, net als de Meden

Bolwerken van heidendom

Het heidendom in de tijd van Paulus had zich teruggetrokken achter de hoge muren van heidense filosofieën en gedachten. Hoe zouden de apostelen die muren kunnen neerhalen? Daar was bijvoorbeeld de hoge muur van de Joodse levens-en wereldbeschouwing. Daar waren  de bolwerken van de heidense wijsbegeerten. Hoe zou je de verschansingen die opgeworpen zijn tegen de ware kennis van God kunnen slechten? Die ware kennis is er alleen door het geloof in Jezus Christus volgens de apostelen.

Overal om ons heen worden schansen tegen die kennis opgetrokken. Met behulp van hun intelligentie hebben velen zich tegen God en zijn evangelie verschanst. Een heel sterk bolwerk is bijvoorbeeld  het atheisme. (Zie onder Onderwerpen bij Atheisme!!)

De apostel Paulus laat zich op zijn veldtocht daardoor allerminst  ontmoedigen.  “We leven wel in deze wereld, maar we vechten niet mee de wapens van deze wereld” schrijft hij in II Kor.10:3.

Hij gaat tot de aanval over.

Hij arresteert die bedenksels die God bestrijden en ontkennen.

Hij slaagt er in deze bedenksels  - alsof het soldaten waren – als krijgsgevangenen weg te voeren en te  brengen onder de macht  en het regiem van Christus. Ze moeten wel capituleren. Wie waren die tegenstanders

van Paulus?

Waarschijnlijk Jodenchristenen. In ieder geval verkondigden zij een andere Jezus, een ander evangelie en een andere geest.

Paulus schrijft:Want indien de eerste de beste een andere Jezus predikt, een Jezus die wij niet hebben gepredikt, of als u een andere geest ontvangt, die u niet hebt gekregen of een ander evangelie dat u niet van mij hebt gehoord, dan accepteren jullie dat zonder meer. (II Kor. 11:4).

Toen koning Benhadad van Aram (Syrië) Samaria belegerde, ontstond er een vreselijke hongersnood. Die was zo heftig, dat twee vrouwen besloten haar beide kinderen te koken en op te eten. De ene vrouw hield zich aan de afspraak niet. Toen ze samen het kind van de ene vrouw hadden opgegeten, verstopte de andere vrouw  haar kind en weigerde zij  hardnekkg ook haar kind te slachten en op e eten. Daarom  ging zij naar de koning die op de muur van Samaria liep.  Zij kwam op voor haar recht. Toen de koning het vreselijke verhaal hoorde, scheurde hij zijn opperkleed. Hij legde zijn koningskleed af. De bevolking kon zien hoe hij op zijn blote lif een boerenkleed droeg. De koning bleef niet op een afstand staan. Hij trok zich niet terug in zijn ivoren paleis,dat  de vader van Achab had  laten bouwen voor zich zelf. Hij voelde zich niet ver verheven boven zijn volk. Hij was  één geworden met zijn volk. Hij was als een messias geworden, die zijn gestalte aflegt. Hun lijden verscheurde zijn hart en schuurde zijn koningskleed. Een koning naar Gods hart!