Israel/Beloofd land 1

 

 

Tempelberg: symbool Beloofde Land. Zie ook Erets Jisrael

Foto tempelberg 1890!! Interessant, niet?

Jeruzalem met op de voorgrond de stad Davids. Die stad ligt nu buiten de huidige Turkse muren. En naasdt de Joodse begraafplaats. Het was vroeger de heuvel Ofel en burcht der Jebusieten. Erets Jisrael is voor de Joden vooral het land van Abraham en David.

Zie ook Palestina

 

 

Luchtfoto Jordaan en Dode Zee

 

 

  De staf van Aäron boven op de berg Nebo geplaatst. Van hieruit mocht Mozes het beloofde land wel zien, maar niet binnengaan.  

Symbool van het beloofde land voor de Israëlieten was dat daar iedereen zou zitten onder zijn vijgenboom en wijnstok. De vijgenboom was vaak een leidboom voor de lange ranken van de wijnstok. De grote  bladeren van de vijgenboom gaven je schaduw en koelte en beschermde je tegen de hete zon die tijdens de woestijnreis zo onbarmhartig schijnen kon. Het beloofde land heette Kana

än. De weg er heen ging door het Achordal. Daar worden we herinnerd aan Achan die zich aan het verbannene vergreep.

 

Zie ook bij  Achordal.

 

Behoren alle bijbelse plaatsen in het Palestijnse land tot het Beloofde Land?  Moeten we de stichting van de staat Israël en de terugkeer van vele joden naar het ’beloofde land’ zien als een vervulling van Gods belofte?

De joden hebben in ieder geval die terugkeer beschouwd als een herwinnen van hun identiteit.

 Maar hoe zit het dan met de Palestijnse christenen?

Nu moeten we goed in de gaten houden welke waarde land heeft voor de bewoners van het Midden-Oosten.

Voor ons heeft land uitsluitend economische waarde.

 

Israel- beloofde land?

 Heeft God vandaag nog een bijzondere belofte voor Israel, voor erets Jisrael? Zeer veel orthodoxe Joden hechten daar veel waarde aan. Daaraan ontlenen ze hun identiteit. De zogenoemde landbelofte is zeer essentieel voor alle Joden. 

Vervangingsmodel

Inlijvingsmodel of

Vervullinfgsmodel ?

 Er zijn  twee belangrijke stromingen in de kijk op de verhouding tussen Israël en de kerk. Er zijn christenen die menen dat de kerk in de plaats van Israël is gekomen. Maar anderen beweren dat de kerk is ingelijfd in Israël. De eersten gaan uit van het vervangingsmodel. Alle beloften aan Israel moeten we ook betrekken op ons zelf. Het verbond dat God met Israël sloot, is nu overgegaan op de kerk. Anderen daarentegen beweren dat de kerk is ingelijfd in het geestelijk te verstane Israël. Dat is dus het inlijvingsmodel. Ik ga liever uit van het vervullingsmodel:Christus is de ultieme vervulling van al Gods beloften aan Israël.Uitdrukkelijk heeft God aan de aartsvaders beloofd, dat zij erfgenamen zijn van het beloofde land  Kanaän. Die belofte is vervuld toen in de 13 e eeuw voor Christus dertig-tot vijftigduizend mensen vanuit het Overjordaanse land  Kanaän binnentrokken en zich daar gingen vestigen. Tal van gebieden en plaatsen in Kanaän werden niet veroverd. Zeer veel Israëlieten gingen in een vreedzame co-existentie  tussen de Kanaänieten wonen. Het zou nog 4 eeuwen duren voordat koning David de gehele westkant van de Jordaan onder controle had.In het boek Jozua zien we het begin van een beweging die uitloopt op de definitieve vervulling van Gods beloften in Gods keuze  voor het huis van David waaruit  de Messias geboren zou worden. 

 

 

 

Panisraëlitisme

 

Heeft het land Israël voor ons nog godsdienstige waarde?

Keren de 12 stammen van Israël weer terug?

Krijgen die stammen nog een speciale roeping en betekenis?

En ook de twaalf discipelen? Er zijn christenen die deze mening zijn toegedaan. Zij wijzen op de woorden van Jezus in Matth. 19:28 “ Ik verzeker jullie, bij de wedergeboorte, wanneer de Mensenzoon op de troon van zijn heerlijkheid zetelt, zullen ook jullie die Mij gevolgd zijn op twaalf tronen zetelen. Om te oordelen over de twaalf stammen van Israël”

Wat blijkt nu? Het concrete herstel van de 12 stammen in het land Israel is een centraal thema in de apocriefe boeken I Henoch, de psalmen van Salomo, Baruch, 4 Ezra, de Siblyllijnse oraken en in Tobit.

 

Geestelijk Israel 

 

Ik ben echter van mening dat het in Matth. 19:28 gaat over het geestelijk Israël. Dat Israël bestaat uit Joden en heidenen die zich onder de heersersstaf van Jezus en zijn apostelen zich voegen. Matth 19 moeten we niet letterlijk, maar geestelijk verstaan. Zo niet dan blijven we  de hele geschiedenis door op Israël gericht en dreigt de Christus schuil te gaan achter Israël.  Ook in het boek Openbaring zou het dan gaan over het herstel van het land Israël, Jeruzalem en de tempel. Deze Israël-oriëntatie  waarbij de landbelofte nog geldig wordt gezien,is pan-israëlitisch en ziet niet in dat Christus ook de vervulling van de Sionsbelofte is. Christus gaat dan schuil achter Israël.

 O.T. contouren

 

De contouren van dit geestelijk Israel zien we al in Ezec. 47:21-23 waar God opdracht geeft het beloofde land ook te verdelen onder de vreemdelingen die in Israel wonen.De wereldkerk ontstaat    in het licht van Gods Woord niet door de toestroom van de volken naar Sion, maar door het gaan van de apostelen naar de volken.

 

 

 

 

Pater familias en religieuze waarde

 

 

Maar voor de oosterling bepaalt land iemands identiteit.Het land waar je vandaag komt, verbindt je met een stam.

Het is grond die door een ‘pater familias’ ooit is verworven.De status van de familie wordt mee bepaald door de waarde van het land.Wanneer iemand gevraagd wordt waar hij of zij vandaan komt, wordt meestal niet verwezen naar de huidige woonplaats, maar naar de plaats van het familiebezit.

Het land heeft ook een sterk religieuze waarde.Dat geldt niet alleen voor de Joden in Israël, maar ook voor de Palestijnse christenen

Ook voor hen zijn de vele bijbelse plaatsen in Palestina bepalend voor hun identiteit.

Maar datzelfde geldt ook voor de moslims.Ook voor de Palestijnse moslims heeft het land van Palestina onopgeefbare religieuze waarde.

Daarom kunnen we goed begrijpen dat Palestijnen die in 1948 of in 1967 gevlucht zijn terug willen keren naar hun geboortegrond.

De stichting van de staat Israël duiden zij aam als een ramp. De God van Israël beschouwen zij als de God van hun vijand.De naam Palestina  roept vaak heftige emoties op. Wat wordt met deze naam bedoeld? Er zijn  nu verschillende benamingen.

 

Erets Jisrael

 Men noemt het ook wel Kanaän, het Beloofde land en “Het Heilige Land”. Veel Israëli’s en Joodse en christelijke Zionisten gebruiken bij voorkeur de uitdrukking  Erets Jisrael (Land van Israël).Daarbij  maakt men ook nog wel eens onderscheid tussen hetzelfde gebied in engere of in bredere zin. Daarom is het niet zo gemakkelijk te zeggen, wat men nu onder de naam Palestina moet verstaan. Voor veel Joden is het oude Palestina het aan Abraham beloofde Bijbelse grondgebied. Het is de plaats  waar de tempel ooit stond.Voor de oud-Grieken was deze naam daarentegen een aanduiding voor de kuststrook waar de Filistijnen woonden.

In 136 kreeg de naam Palestina een Israëlvijandige betekenis. Na de Joodse opstand onderleiding van Simon Bar Kochba liet de Romeinse keizer Hadrianus elke herinnering aan Jeruzalem uitbannen.

Moslims

Voor de moslims is bovendien Jeruzalem de plaats waar het laatste oordeel zal plaatsvinden. En grondgebied dat onder islamitisch bestuur staat kan nooit in andere handen overgaan.

Het behoort tot de Dar Al-Islam.

Voor de joden geldt dat de landbelofte een eeuwige belofte is. Bij Paulus ontbreekt echter elke verwijzing naar de landbelofte.

Moeten we daaruit de conclusie trekken, dat Christus het doeleinde van het land is, net zoals Hij het doeleinde van de wet is?

Moeten we het zo verstaan dat met de komst van Christus de landbelofte haar geldigheid heeft verloren? Dat er met de komst van Christus elk heilig land en elke heilige plaats is afgeschaft.?

 

Noch Jeruzalem, noch Samaria

 

Ik denk dat we het zo moeten zien. Noch Samaria, noch Jeruzalem zijn voortaan de exclusieve plaatsen van aanbidding.Johannes onderstreept dat de zegeningen van de heilige plaatsen in het land hun diepste vervulling in Christus vinden.

Het is niet de bron van Jakob in Samaria, maar Jezus Christus die het levende water geeft; wie van dit water drinkt zal nooit meer dorst krijgen (Joh. 4:10)

Voor Johannes is Christus de locatie  van Gods handelen geworden. Die locatie overstijgt het bijzondere van het land Israël en omvat de gehele aarde!