Verzoeking in woestijn

De doopscène van Jezus sluit af met het neerdalen van de Geest op Jezus.Dat is zo iets als een formele ambtsbevestiging.Hier wordt Hij aangewezen als de Gezalfde, net zoals koningen en priesters in Israël bevestigd werden in hun ambt. Het slot van de doopscène laat ons zien dat Jezus de ware Zalving ontvangt. Hij is de Gezalfde, de Christus (Luc.3: 21 e.v.)Daarna wordt Hij geleid in de woestijn.Hij moet alle dreigingen van het menselijk bestaan binnengaan, om het verloren schaap te vinden.Het ”nedergedaald ter helle”begint in de woestijn.Hij moet zich vereenzelvigen met alle gevaren en bedreigingen van het mens zijn. Hij moest op allerlei manieren op de proef gesteld worden (Hebr.4:15) Marcus trekt een parallel met Adam.

Wilde dieren

In de woestijn van Judea waren helemaal geen wilde dieren. Hoe moeten we dan deze tekst verstaan? Het bedreigde leven en de macht van de dood worden gesymboliseerd door de wilde dieren. Jezus daalde zo diep af dat hij zich bevond temidden van de wilde dieren. Te midden van de rebellie van de scheppingsorde. Die wilde dieren zullen verdwijnen volgens de belofte van Jesaja.De wolf en het lam wonen samen en de panter vleit zich neer naast het bokje (Jes. 11:6).Maar heel zijn aardse leven wordt Jezus nog omringd door de verzoekingen.Eenmaal wordt het anders. De woestijn wordt tot tuin. Tuin is in de bijbel het symbool van het verzoende leven. Tuin is het paradijs, hof van Eden. Wat is nu de kern van alle verzoekingen?Het terzijde schuiven van God. De verzoeking vermomt zich als werkelijkheidszin.Werkelijk is voor ons wat tastbaar is: macht en brood.