Stilteverlies

Wij zijn lawaaiproducenten geworden en we hebben de stilte verloren

We hebben het zwijgen verleerd

We kunnen niet meer luisteren

We kunnen niet meer woordenloos  zijn en sprakeloos van verbazing

We zijn inboorlingen

Wij zijn als de inboorlingen die met houten trommels en ratels de boze geesten verjagen

In het dreunen van het slagwerk dreunt de angst noch mee van de primitieve mens

Onze oriëntatie naar binnen is verloren gegaan.

Wij hebben angst voor de stilte

De moderne mens heeft het verleerd om het bij zichzelf uit te houden.

Hij klampt zich met zijn zintuigen als met zuignappen vast aan dingen die hem amuseren

Angst voor de stilte

De angst voor de stilte doet ons verstrooiing zoeken

Wij zijn bang voor ieder "alleen zijn"

We leven voortdurend extensief en niet meditatief

Er is een ongeschapen stilte die niet gedwongen of gekozen wordt.

Een stilte die vooraf gaat aan alles wat opgelegd en gedwongen wordt.

Die stiltebeleving heeft iets overstijgends in het bidden.  Lieve Jezus, goede God (kinderen)

Ongeschapen stilte

De natuur kent geen lawaai. Ook de donder maakt geen herrie, maar doorklieft slechts de stilte, die zich meteen daarop weer sluit

We praten door elkaar heen en schreeuwen tegen elkaar maar we kunnen zo moeilijk meer naar de ander luisteren.

Zwijgen lukt ons helemaal niet meer want we hebben in onze gesprekken een oeverloze geldingsdrang. De ander wordt gemuilkorfd om ons zelf aan het woord te laten.

Wij  hebben zelf de stilte verdreven. Waarom hebben we dit gedaan?

Wij zijn bang voor de stilte. Bang voor ieder ‘alleen zijn’. We huiveren om met ons diepste zelf in contact te komen..

Het is de angst voor de stilte die ons verstrooiing doet zoeken. We moeten afgeleid worden. We kunnen niet meer stil zijn en we willen ook niet meer stil zijn.

Orientatie naar binnen verloren

Dit heeft geloof ik veel gevolgen. Onze oriëntatie naar binnen is verloren gegaan.

Leven vanuit een innerlijke dimensie  kent de moderne mens niet meer.

We leven extensief.

En niet meer meditatief.

Ons leven is als uitgegoten kwikzilver dat uiteenspat en in de vorm van een ontelbaar aantal bollen en bolletjes alle kanten uitrolt.

Ons leven wordt niet meer op één punt bij elkaar gehouden.

Verveling

Zo ontstaat ook de verveling.

Als we door de amusementsindustrie, door film of tv niet meer bezig gehouden worden, worden we teruggeworpen op onze zelf, op ons innerlijke leven, maar dat hebben we juist verloren en daarom gaan we ons vervelen.

Het leven wordt leeg

Nodig is daarom allereerst een verandering van blikrichting. Niet langer krampachtig met de zintuigen als zuignapjes zich vastklampen aan de dingen die ons van buiten af verstrooien.

Bezinning en bezonnenheid zijn nodig.

Durven met jezelf alleen te zijn.

Er zijn drie vormen van zwijgen; het betekenisloze zwijgen.Dat is een zwijgen vanuit een innerlijke leegte. Het verwachtingsvolle zwijgen als de mens zich open stelt voor iets dat intree in zijn leven zal doen en hij met spanning daarnaar uitkijkt en het vervulde zwijgen. Als het leven goed en mooi is en er niets meer te wensen valt.

De mooiste tekst van dit vervulde zwijgen vinden we in Zefanja 3 : 17.

De Here uw God, is in uw midden, een held die verlost. Hij zal zich over u met vreugde verblijden;

Vervulde zwijgen

Hij zal zwijgen in zijn liefde Er komt een dag waarop God Zelf sprakeloos van liefde zal zijn voor zijn volk. Die liefde zal zo oeverloos groot zijn dat Hij geen woord meer kan uitbrengen!

Dan houdt de Here God niet alleen van ons, maar is Hij ook verrukt en intens gelukkig met ons.

Woordeloos stil zijn voor Gods aangezicht is ook bidden.

Ook wij  mogen sprakeloos zijn.

In Jesaja 30:5 In stilheid en vertrouwen zou uw sterkte zijn, maar ge hebt niet gewild.

Juda vertrouwde op macht en aanzien.

Wie stil wil zijn heeft zelf niets te zeggen. Hij legt eigen opvattingen en oprispingen even het zwijgen op.  Hij wil luisteren.

En geloven begint met luisteren