Moederdag

Ons aller oermoeder!

Deze kleifiguur van de zittende (barende!) moedergodin is 6000 jaar oud!!

Het hoofdje van de baby kun je heel goed zien.

 Alle vruchtbaarheidskenmerken zijn extra groot. Je kunt dit beeldje (en vele andere dergelijke beelden) zien in het beroemde museum van Anatolische beschavingen in Ankara.

De godin zit op een troon in de vorm van een luipaard. In de primitieve steentijd zag men niet het verband tussen bevruchting en zwangerschap.

Men nam aan dat een vrouw uit zichzelf zwanger werd. Daarom kon een zwangere vrouw het beeld worden van de vruchtbaarheidsgodin, die leven geeft uit zichzelf.

Machocultuur

Moederdag in een machocultuur
In de Peruaanse machocultuur is Moederdag een groot feest.

Wie op die dag vergeet zijn mamita te groeten met een cadeau in de hand is asociaal.

 Op die dag wordt openbaar dat de machocultuur bestaat bij de gratie van moeder.

Op die ene dag in het jaar wordt moeder vooral opgehemeld.

Familie-,buurt- en schoolfeesten worden voor haar georganiseerd, cadeautjes gekocht van de laatste centen. ‘s Morgens worden de moeders omhelsd met de wens Un dia feliz, mamita! Het arme moedertje heeft het op die dag drukker dan ooit om voor het hele gezin extra lekker te koken.

En de mannen hebben te veel bier op om voor één keer aan de afwas te kunnen denken. Kun je God aanspreken als Moeder? God, vader en moeder van ons allen? Gedetineerden hebben vaak een goede relatie met hun moeder, maar een slechte relatie met hun vader of een aardje naar hun vaartje.

De vadernaam heeft voor hen vaak een blokkerende klank.

God als moeder

God vergelijkt zichzelf met een moeder in Jesaja 66:13.

Als het gaat om troosten ligt de beeldspraak van God als Moeder blijkbaar meer voor de hand.

Een koesterende moeder die kracht krijgt om onvoorwaardelijk lief te hebben, lijkt op God.

 De profeet Jesaja mag aan de ballingen in Babel de geweldige heilsbelofte doorgeven dat God zelf zijn volk zal troosten na al het verdriet.

Hij zal dit doen door alle tegenstanders te overwinnen. Zelfs schakelt God de voormalige veroveraars in om als een soort pleegmoeders de kinderen Israëls op de heupen terug te dragen.

Zo als een moeder haar zoon troost, zo zal Ik jullie troosten. (Jes.66:13). Volwassen mensen hebben ook troost nodig.

Een man hoeft zich niet groot te houden,hoeft niet zielig te zijn en geen meelij te hebben met zichzelf, maar mag uithuilen op moeders schoot.

Niet inslikken zodat je jezelf op eet. Er is vandaag grote behoefte aan volwassen mensen die zich laten troosten. Alleen de mens die zelf getroost is geworden, kan ook anderen troosten. Je kunt alleen geven wat je eerst zelf hebt ontvangen.

Jeruzalem als moederstad

Het valt ons op dat God zich zo verbindt met Jeruzalem .”Ja, in Jeruzalem zul je vertroost worden” De troostende God is niet los van de troostende moederstad verkrijgbaar.

Dat moeten wij christenen uit de heidenen niet vergeten. De heidenen zullen gezoogd worden aan de rijke moederborst (Jes. 66 10).

De volken zullen hun heerlijkheid inbrengen in Jeruzalem. Dit weidse perspectief van het laatste hoofdstuk van Jesaja stemt overeen met Openb. 21:24. Jeruzalem is nu een verdeelde stad. T

och is de grootste vervulling tot nu toe Jezus Christus Zelf. Hij heeft ook die andere Trooster gezonden. De Heilige Geest. Die Geest wordt ook wel de moederlijke kant van God genoemd.

Zij zal ons leiden naar de definitieve troost van het Nieuw Jeruzalem. Wij mogen door het geloof in Christus in de burgerlijke stand van die moederstad staan ingeschreven (Ps 87).

Moeder aarde

 In de heidense godsdiensten werd de aarde als ‘moeder aarde’ beschouwd. De aarde en de natuur werden vergoddelijkt. Vandaag zie je het tegenovergestelde. gebeuren. De natuur is ontgoddelijkt en de autonome mens mag de natuur uitbuiten en kaal plukken.

De Anatolische moedergodin werd in de loop van duizenden jaren in verschillende verschijningsvormen gekenmerkt. Het oudste beeld uit de steentijd ziet u op de foto boven. De moedergodin van Frygië heette Cybele. Ze werd vereerd in Pessinus.

Cybele

De cella waar het beeld van Cybele stond is nog te zien. Het is opgegraven. Nog bekender (ook uit de bijbel) is het beeld van Artemis van Efeze.

Moeder Gods = kerstening Cybele?

Volgens vele wetenschappers is er een nauw verband tussen de verering van Artemis en de opkomst van de verering van Maria als moeder Gods.

De eerste Mariakerk verrees in Efeze en op het concilie van Efeze werd ook Maria voor het eerst als ‘Theotokos’, Moeder Gods, genoemd.

Sommige R.K. theologen beweren zelfs dat we in de Maria verering te maken hebben met de kerstening van de moedergodin Artemis.

Feminisme

In de feministische theologie wordt vaak bij voorkeur gesproken over God als Moeder.

Daarbij verzet men zich fel tegen het Bijbelse beeld van God als Vader.

De Vadergod drukt gezag uit. Het optreden van een Vadergod wordt door de feministische theologen dikwijls als autoritair ervaren. Veel vrouwen zien in de moedergodin een bevestiging van haar identiteit, haar eigen zijnswijze als vrouw.en een erkenning van het vrouwelijke.

Door deze identificatiedrang is er ook een vernieuwde belangstelling ontstaan voor de verering van de moedergodin in de oude religies.

 Nu moeten we m.i. wel goed zien dat het in de verering van Cybele allereerst ging om bevrijding uit de gebondenheid van het aardse leven met al zijn hartstochten en driften.

Ontmanning verschrikkelijk

Bij voorbeeld middels een gewijd leven aan de Moedergodin door een eigenhandige ontmanning’. Verschrikkelijk om zo’n massale ontmanning mee te maken. Het was een gebeuren dat met een oorverdovend gejammer gepaard ging. Heeft Paulus misschien daaraan gedacht toen hij Galaten 5: 12 optekende? (NBV). Het is mogelijk want de Perzische heerweg waarlangs Paulus ongetwijfeld is gegaan naar het Westen liep langs Pessinus. Natuurlijk moet het feminisme daar niets van hebben. De feministen zeggen dat zij opkomen voor de rechten van de vrouw en haar bevrijding uit een patriarchale samenleving. Nergens  echter wordt God in de Bijbel ‘godin’ genoemd. Als we in de Bijbel telkens lezen over God als Vader moeten we bij deze metafoor niet aan mannelijkheid denken, maar aan zorgzaamheid en ontferming. In de Bijbel wordt God de HEER nooit vereenzelvigd met een bepaald geslacht. Hij is bovengeslachtelijk.Juist bij de heidense religies kende men mannelijke en vrouwelijke goden. Als we het vrouwelijke gaan vergoddelijken, wat gebeurt er dan? Inderdaad, dan vallen we weer terug in het antieke heidendom.