Hemelse Toekomst

 Geloven in een hiernamaals?

Toen André Hazes stierf werd er een afscheidsfeestje voor hem georganiseerd. Menige  spreker probeerde de aanwezigen te troosten door  de  hemel te schilderen als een bruin café. Daar zou André nu gezellig zijn pilsje zitten te drinken, wachtend op de komst van zijn vrienden. Ze spraken tegen de kist:”André, zet de pils maar vast koud daar boven”.

Deze week is de bekende acteur Rijk de Gooyer overleden. Hij komt uit een christelijk gezin. Hij had nog een heel klein besef van het leven na de dood overgehouden. De hemel leek hem maar erg saai.; ‘maar de hel lijkt me leuk: ‘ik denk dat ik daar al mijn vrienden terugzie’. Je kunt met de waterslang van de spot het vuur van de Heilige Geest blussen.

Veel mensen denken dat het leven na de dood gecontinueerd wordt.

Wat ze gewoon waren te doen, kunnen ze voortzetten, weliswaar op een andere manier. Dergelijke voorstellingen hebben veel mensen. We kunnen namelijk alleen maar geloven wat we ons kunnen voorstellen.

We kunnen ons geen voorstelling maken van de komst van de Zoon des mensen op de grote Dag des Heren, zoals die dag in de bijbel wordt genoemd Schilders hebben toch een poging gemaakt

Deze  beelden zijn fresco's van de Santo Campo, de indrukwekkende begraafplaats van Pisa De gelovigen zijn met stomheid geslagen. U ziek? en waneer hebben wij u bezocht? U had honger en wanneer hebben wij u te eteen gegeven?

Eyptische dodenboeken

Begrafenisplechtigheid in Egypte

Het dode lichaam werd in Egypte altijd  gebalsemd

Als je in Egypte de duizenden graven van de farao’ s ziet, moet je je wel verbazen over de rijke voorstellingswereld van de Egyptenaren over het leven na de dood .De farao’s konden na hu dood in de onderwereld weer jagen, eten en vechten. Door bizarre magische formules werden door de priesters vele afbeeldingen weer tot leven gewekt. Afbeeldingen van dieren, dingen en slaven. Het leven kon weer doorgaan.

In de dodenboeken zie je het beeld van het schip dat de overledenen naar de onderwereld voert. De oude Grieken hadden ook een plaatje van het sterven van hun dierbaren. De ziel van de mens zou dan ‘los’ komen van het lichaam en vrij zwevend op weg gaan nar een nieuwe bestemming

Geen voorstelling 

In de Bijbel wordt geen enkele poging gedaan om zich een beeld te scheppen van het leven na dit leven. Wel hebben wij een belofte Wij weten dat, wanneer onze aardse rtent, het lichaam wordt afgebroken, we van God een woning krijgen (II Kor.5:1)We vinden van het hiernamaals  geen enkele voorstelling zoals in andere culturen. Dat is heel opvallend. In de Bijbel is de dood helemaal echt dood. Je vindt er geen mooie beelden van onderwereld-vaartuigen of zwevende zielen. Het Oude en Nieuwe Testament zijn niet geïnteresseerd in een voorstelling van een leven na de dood. Een bekende traditionele voorstelling is dat het lichaam wordt begraven, maar de ziel, losgekoppeld van het lichaam, naar de hemel gaat.

 Onsterfelijke ziel? 

De onsterfelijke ziel is een denk  product  van het Griekse denken. Blijft er dan helemaal geen troost over?

Er blijven m.i. drie zaken over. Allereerst de trouw en nabijheid van God. Die blijft ook voorbij  grens van dood en graf. Wij kunnen niet achter die grens kijken.

In de tweede plaats blijven onze namen ingeschreven staan in het receptiealbum van het Godsrijk. Dat boek wordt het levensboek genoemd.

Tenslotte blijft onze relatie met God bewaard. Weliswaar heeft de mens geen onsterfelijke ziel. Ook zijn brein met het centrum van zijn gevoelens sterft af. Wat voor de christen overblijft is de relatie met God, de relatie met Christus.”Wij zijn  met Hem opgewekt in een nieuw leven” schrijft Paulus.

Er is geen spake van onderwereld-vaartuig, geen levende ziel met alles er op en er aan gaat mee de grens over. Alles verdwijnt, maar de relatie blijft eeuwig.

Paroesie/ Wederkomst 

De alles en allen overweldigende gebeurtenis in de toekomst is de parousie van Jezus. Parousia is het Griekse woord voor komst, aankomst, van een koning of keizer. In het Latijn spreken we de advent. Christenen onderscheiden tussen de eerste advent van God in hert kind van Betlehem en zijn tweede advent aan het einde der tijden. Welnu bij die tweede advent spreken wij  meestal van wederkomst of terugkeer. Het woord parousia werd in de hele Oosterse wereld tot in de tweede eeuw gebruikt als staande uitdrukking voor de aankomst of het bezoek van een koning of keizer ergens in zijn rijk. Na een dergelijk hoog bezoek brak er meestal een nieuwe periode aan voor die regio. Het ouderwetse woord wordt nog vaak gebruikt. Het  oorsponkelijke woord vinden we terug in Hand.1:11 ’Galileeërs, wat staan jullie naar de hemel te kijken? Jezus die uit jullie midden in de hemel is opgenomen, zal op dezelfde wijze terugkomen.(NBV) Wij mensen zijn op weg naar de grote dag van zijn komst. Op die dag vindt de glorieuze intocht plaats van de Messias. De eerste gemeente leefde intens uit die komstverwachting. Zij riepen het elkaar ook toe als een begroeting: Maranatha (Jezus komt er aan). De kerk heeft dit ook enthousiast beleden in de Apostolische Geloofsbelijdenis (het Credo): Ik geloof in Jezus Christus, gezeten aan de rechterhand van de almachtige Vader, vanwaar Hij kómen zal.

Dit komen gebeurt niet stilletjes. Het is een alles overweldigend komen. In Israël werd bij hoogstbelangrijke gebeurrtenissen op de bazuin, de Sjofar geblazen. Bijbel zegt als Jezus zal komen zal dit gebeuren aangekondigd worden met bazuingeschal.

Hij zal komen om te oordelen. Daar kan voor de moderne mens die religie soft en harmonieus vindt, iets afschrikwekkends inzitten. Maar de Rechter is ook de Redder. Met zijn komst zullen alle graven geopend worden. Vergeten plaatsen, vergane plaatsen zullen dan met recht Bijbelse plaatsen worden.

Met welk lichaam staan  de doden op? 

Miljoenen mensen zullen straks de graven achter zich laten. U denkt misschien; “U hebt wel geschreven over het lege graf van Jezus. Daarbij hebt u ook het een en ander gezegd over het lichaam waarmee Jezus is opgestaan. Hij was dezelfde, maar toch anders. Hij werd herkend als de Gekruisigde en toch was Hij niet meer gebonden door tijd of plaats. Maar hoe zullen wij er straks uitzien?”

Lege graven zijn immers de Bijbelse plaatsen van de toekomst

Wanneer raken zij leeg? Dat zal gebeuren bij de terugkeer van de Heer. Maar zo ver denken de meeste mensen niet. Hun aandacht is beperkt tot de hemel. Hoe ziet de hemel er uit? Zullen we elkaar terugzien? Dat zijn hete vragen in deze ik-gerichte tijd. De hemel is echter een wachtkamer. De hemel is voorlopig. Maar het grote komende Rijk van Christus is een áárds rijk. Daar zullen we lichamelijk feest vieren met de lchamelijk verrezen Heer.

Op de grafkelder van Willem van Oranje in de Nieuwe Kerk te Delft  lezen we:”Hier verwacht Willem de Eerste, Vader des Vaderlands de opstanding”. Van de stoffelijke resten van zijn lichaam zal weinig meer over zijn. Dat geldt natuurlijk ook van de miljoenen mensen die in de vele oorlogen gesneuveld zijn. Maar God hoeft niet aan te sluiten bij iets  dat nog van het lichaam is overgebleven

 Geestelijk lichaam. 

Paulus spreekt in 1 Kor. 15: 53  over een onvergankelijk lichaam dat we zullen krijgen. Hij vertelt niet hoe dit nieuwe lichaam er zal uitzien. Hij stelt alleen maar het karakteristieke van ons huidige lichaam en ons toekomstige lichaam tegenover elkaar. Het is hetzelfde lichaam, mijn lichaam en toch anders. Mijn lichaam is vergankelijk en sterfelijk. Maar dit vergankelijke zal bekleed worden met onvergankelijkheid en dit sterfelijk met onsterfelijkheid. (1 Kot. 15:54)

Paulus drukt het verschil zo uit: Er wordt een aards lichaam gezaaid, maar een geestelijk lichaam opgewekt.

Onvoorstelbaar 

De moderne mens kan  alleen datgene geloven wat hij zich kan voorstellen. Ook de opstanding van Jezus kan hij zich niet voorstellen. Maar Jezus’ verrijzenis brak een nieuw soort leven open. Een nieuwe dimensie. Het was geen losse gebeurtenis. Hij was de Eerste uit een onafzienbare rij doden. Daarom wordt Hij ook genoemd de ‘Eerstgeborene van de doden’ (Openb. 1:5)

Wat er met Hem gebeurd is, zal er ook met ons gebeuren. We krijgen een verheerlijkt lichaam, een geestelijk lichaam, een vernieuwd lichaam, dat onvergankelijk en onsterfelijk is.

Dan blijven alleen maar lege graven achter.

Nieuwe aarde 

Zie Ik schep een nieuwe hemel en een nieuwe aarde(Jes.65:17)Ik zag een nieuwe hemel   en een nieuwe aarde (Openb. 21:1) Het Hebreeuws kent geen woord voor het heelal(zie Heelal). Het universum, (of de kosmos) wordt altijd aangeduid met de woorden ’Hemel en aarde’ . De aarde wordt vernieuwd. Heel het Oude Testament is vol van die verwachting. Men heeft er ook op gewezen dat het Joodse volk het enige volk in de oudheid was dat geloofde in de wederopstanding van het lichaam en het herstel van de kosmos. Een totale vernieuwing waarbij geen aardbevingen, geen natuurrampen meer zullen voorkomen. Het Nieuwe Testament sluit daar bij aan. Dat is heel opmerkelijk want het denken van alle volken was in de oudheid cyclisch:opgaan, blinken en verzinken. Hun denken was niet toekomstgericht. Men geloofde in een eindeloze cirkelgang van het menselijk bestaan. Hoe anders is het gedachteklimaat in de Bijbel:”Wij verwachten naar zijn beloften een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waarop gerechtigheid woont” (2 Petr.3:13).  Bedreigd bestaan  Van de meeste sciencefictionfilms wordt je niet vrolijk. Ze hebben meestal een grimmige toekomstvisioen. Ook in de moderne literatuur kom je steeds vaker de gedachte tegen dat deze wereld ten einde loopt. Dreigen bewoners van andere planeten de  7 miljard aardbewoners uit te roeien? De dreiging is veel dichterbij. De brandstof in ons zonnestelsel raakt op. Er zijn computersimulaties waaruit bijvoorbeeld blijkt dat bij meteoorinslagen het leven op onze planeet gevaar loopt. De opwarming van de aarde en de vervuiling van de natuur zijn ook een grote bedreiging voor het voortbestaan  van onze planeet. We hoeven nog niet met sandwichborden op onze rug te lopen met de tekst “The end is at hand” om te vermoeden dat deze wereld eindig is: “Exit mundi” (einde wereld) noemde een wetenschapper zijn meest recente boek. Wat een contrast daarmee is dan het belovend spreken van  de HEER. Het oude Testament is het boek van de verwachting. En ook in het Nieuwe Testament is die spanningsvolle verwachting zo duidelijk aanwezig. Verwachten is iets anders dan verlangen. Ieder verlangt een nieuwe aarde. Maar dat verwachten heeft de kiem van onzekerheid in zich.  

Geen foto’s wel richtingaanwijzers 

Onze  eindtijdverwachten is gegrond op Gods beloften “Wij verwachten op grond van zijn beloften een nieuwe hemel en een nieuwe aarde” De hemel is Gods ruimte en aarde is de ruimte van de mens, maar die twee ruimten zullen samengevoegd worden. De aarde wordt niet vernietigd, maar vernieuwd. De geschiedenis wordt niet teruggedraaid, maar tot  voltooiing gebracht. Jezus heeft bij zijn afscheidstoespraak dan ook niet gesproken over het einde van de wereld, maar over voleinding. Wij verwachten een totale restauratie van deze aarde. Wij hebben meestal een gekortwiekte toekomstverwachting: ze houdt op bij een hemelverwachting. Maar de hemel is slechts de wachtkamer voor de nieuwe aarde. Op de dag van Jezus’ komst zullen hemel en aarde verenigd worden. De ruimte van God en de ruimten van de mens zullen samenvallen. Er zal continuïteit zijn tussen onze aarde en de toekomstige, maar ook een discontinuïteit, er zal geen seksualiteit zijn en wellicht ook  geen vegetatie, want alles wat groeit sterft af. In het boek Openbaring zullen we alles niet letterlijk moeten opvatten. Het is een profetisch boek. Een straat van goud is niet echt van goud, maar heeft betrekking op de duurzaamheid van de stad Gods