Haran is plaats van Abrahams roeping

 In Haran geroepen

Abram was 75 jaar oud toen hij uit Haran trok (Genesis 12

Beeld; Moslims spreken niet over het offer van Abraham, maar van de binding van Ismael.

Op een foto zie je een gezelschap Semieten uit de 19e voor Christus. Heel bijzonder. Gevonden in een Egyptisch graf. Mannen lopen voorop en vrouwen met pruik volgen. De jongens vervoeren een blaasbalg op een ezel. Nomaden van Haran brachten voordat ze op reis gingen een offer aan de maangod Sin. Abraham vertrok op de stem van God. Met Abraham is het begonnen. Breuk met het voorgeslacht en de goden van zijn voorgeslacht.

In Haran kwamen we onder de indruk van de bijenkorfachtige huisjes waarin mens en dier samen leefden.

Ik wilde graag een pelgrimstocht naar Haran maken, de plaats van de roeping van Abram. Het is nu één grote ruïne. We logeerden in een plaatsje vlak bij Haran.

Wat ik me herinner

Het was die dag ontzettend warm geweest. De sproeiwagens hadden de binnenstad van Urfa stofvrij kunnen houden, maar in de buitenwijken werden de huizen onttrokken aan het oog door dikke stofwolken.

Ik zat op het platte dak van ons hotelletje. De meeste mensen sliepen al. Velen sliepen op het dak.

Tegen het blauw-zwarte gewelf  van de nachtelijke hemel straalden de sterren in een voor mij ongekende helderheid.

Inééns drong het tot mij door hoe de mensen er toe kwamen om hier de maan als god te gaan vereren.

Overdag was het meestal verschrikkelijk heet en daarom reisden de nomaden het liefst  bij nacht. Maar dan moest de maan wel schijnen, want anders kon men weinig zien.

De nomaden brachten daarom een offer aan de maangod Sin, voordat zij op reis gingen. Eerst als de maan zijn zacht en vriendelijk licht over de wijde steppe zond, kon men vertrekken.

In Mesopotamië  liep de grote karavaanweg van Ninevé naar het westen midden door de woestijn.

Zonder oriëntatie op de maan verdwaalde men gauw.Die afhankelijkheid van de maan was de oorzaak van haar verering.

Zo trok Abraham met zijn familie uit Haran. Ik stel mij voor dat Abraham  zo ook 's nachts uit Haran is vertrokken.

Met ezels, geen kamelen

Kamelen waren er in die tijd nog niet en ook geen paarden en daarom neem ik aan dat hij met zwaar bepakte ezels in het licht der maan op weg is gegaan naar het zuiden, naar Kanaän.

Ik loop door de zwijgende ruïnes van Haran. 

Ik besef dat hier Abraham werd geroepen. 

Hier hoorde hij die stem. 

Hier brak hij met de natuurgodsdienst en het polytheïsme van Mesopotamië.

Hier verliet hij het gebied van de vele sterrenwichelaars en tovenaars en ging hij naar het land dat God hem wijzen zou.

Haran was de woonplaats van Abraham en zijn familie.

Hier vond de roeping van Abraham plaats. Met zijn vader Terah verhuisde hij van Ur naar Haran en daar is Terah ook gestorven. 

Nadat Abraham was vertrokken naar Kanaän bleef een gedeelte van zijn familie achter in Haran. 

Later heeft hij zijn knecht naar Haran gezonden.

Isaak vindt Rebecca

Daar kwam Isaak in contact met Rebecca bij de bron van de stad. En enkele tientallen jaren daarna vond de vlucht van Jacob naar Haran plaats toen hij daar bescherming zocht tegen de wraak van zijn broer Ezau, wiens eerstgeboorterecht hij op een slinkse wijze had ontvreemd. In Haran bij oom Laban vond hij onderdak en trouwde Jacob. 

Nu is er ruim één kilometer naar het westen al vele eeuwen een bron (Bi'r Yakub), waar de bevolking van Haran water put voor mens en dier.

Volgens de traditie is dit dezelfde bron waar Rebecca  de knecht van Abraham en zijn kamelen te drinken gaf. En waar Jabob voor Rachel, de dochter van Laban de steen van de put wegrolde en de schapen van Laban te drinken gaf. Haran heet nu Harran.  

Nergens geplaveide wegen. Overal scharrelen geiten, schapen en kippen rond bij de bijenkorfachtige huisjes. Overal liggen mestplaggen te drogen. Nergens een hotelletje of restaurantje te vinden.

Er zijn weinig steden die zo oud zijn als Haran. De stad bestond al eeuwen toen Abraham op weg ging naar Kanaän.

De oudste inscripties bewijzen dat de stad al bestond in het jaar 2000 vóór Christus.

Het was een belangrijke stad in de veertiende eeuw voor Chr., de periode van de aartsvaders.

Tegen de ruïnes aangehurkt ligt het gehucht Altinbaçak. Het bestaat uit bijenkorfachtige huisjes die van gebakken en in de zon gedroogde klei gemaakt zijn.

Zij hebben geen vensters. Alleen maar een deur en een rookgat in het op een punt uitlopende dak.

Haran van de maangod Sin

Haran was niet alleen een belangrijke stad in strategisch opzicht, ze was ook het centrum van de verering van de maangod Sin. 

Sin was één van de goden van het Babylonische-Assyrische pantheon van Mesopotamië. In het Tektekgebergte kun je nog een inscriptie zien met een bede tot Sin om hulp. 

In Haran stonden de grootste tempels van deze maangodin.

De daken  van deze tempels waren gemaakt  van het cederhout van de Libanon en rijk versierd met edelstenen  Voordat de nomaden op reis gingen, brachten zij offers aan de maangodin. 

De sterren waren trouwens voor de volkeren in Mesopotamië net zo belangrijk.

Hier in Haran bevond zich ook de residentie  van de laatste koning van Assyrië.En in de tijd van de Seldsjoeken in de tiende eeuw na Christus de eerste universiteit.

Begin geschiedenis Israel

Genesis 12. 

Dit is het begin van de geschiedenis van  Israël.  De roeping van Abraham hield in dat hij moest breken met de cultuur van zijn omgeving, met de dodelijke cirkel van de natuurgodsdiensten. Het heidense cyclische denken wordt opgeheven in het lineaire.

Abraham wordt de vader der gelovigen genoemd omdat hij vertrouwend op Gods beloften op weg gaat naar de toekomst, naar het land dat God hem wijzen zal. 

Als Abraham geroepen wordt uit Haran, wordt hij ook geroepen uit de eindeloze herhaling van de stervende en herlevende natuur. 

Het is een breuk die zijn leven zin geeft en toekomst.

In Israël hebben de geschiedenis en de toekomstverwachting de natuur overwonnen.

De feesten in Israël waren de feesten waarin Gods grote daden herdacht werden, de uittocht uit Egypte, de wetgeving op de Sinaï en de tocht door de woestijn naar het beloofde land.