Grafkerk

Grafkerk (zie ook Golgota)

Op de plek waar Jezus gekruisigd, gestorven, begraven en verrezen is, heeft men een kerk gebouwd.De katholieken noemen deze kerk zeer terecht  'Basiliek van de verrijzenis'.

Keizer Constantijn bekeerde zich tot het christendom.Op de plaats waar het graf van Jezus was geweest, stond een Romeinse tempel.

Deze had keizer Hadrianus daar laten bouwen bij de stichting  van Aelia Capitolina rond het jaar 135. Aelia Capitolina was een heidense stad die gebouwd werd op de puinhopen van Jeruzalem na de tweede Joodse opstand onder leiding van de legendarische Bar Kochbah

Constantijn schreef aan de bisschop van Jeruzalem, Macarius, dat hij de heidense afgod van de heilige plaats moest verwijderen.

 Zo verwoestten christenen de tempel van Venus.Tijdens opruimwerkzaamheden identificeerden zij één van de graven als het graf van Jezus oftewel als het Heilige Graf. Ze bouwden op die plaats de Kerk van de Anastasis (de Kerk van de Opstanding)

Daarmee kom je terecht bij de vraag:

Hoe betrouwbaar is de identificatie?

Daarbij gaat het over drie vragen:

Betrof het een gebeurtenis die in het openbaar of in een gesloten kring plaatsvond?

Tweede vraag is hoe belangrijk vonden de mensen in de tijd van Jezus een bepaalde plaats?

Derde de vraag is: hebben christenen altijd op een bepaalde plaats gewoond?

Deze drie vragen kunnen we bevestigend beantwoorden wat betreft het Heilige Graf

Het ging immers in het sterven van Jezus om een gebeurtenis waarvan velen getuigen waren

Die plaats was zeer belangrijk voor de eerste christenen.

Rondom dit graf waren constant christenen aanwezig

Er zijn nog andere plaatsen aangewezen voor het graf van Jezus.Dat is het zogenoemde Tuingraf. Ook wel Graftuin genoemd.

Christenen zijn als pelgrims op weg gegaan om iets tastbaars en zichtbaars te kunnen voelen en zien..

Men vond toen de zogenoemde Graftuin. Zie ook daar

 Graftuin

Nu is de Graftuin vermoedelijk niet  de locatie van het graf van Jezus zoals jullie nu weten.Het verhaal van de opstanding in de Evangeliën is wel  nergens zo duidelijk weer tot leven geroepen als op deze plek.Vlak buiten de Graftuin bevindt zich een rots met daar de vorm van een schedel. En Golgota betekent "hoofdschedelplaats' 

De Graftuin is vermoedelijk niet de echte locatie van het gaf van Jezus.  Maar deze plek helpt ons wel om ons de verrijzenis van  Jezus voor te stellen. Vóór de opening van het graf bevond zich een grote stenen sleuf waarlangs een zware ronde sluitsteen gerold kon worden. Je kunt die sleuf net nog zien.

Velen hebben zich erover verbaasd dat Golgota en het graf zo dicht bij elkaar lagen. Geen Jood zou graven uithouwen op een plaats waar mensen gekruisigd werden.

Fraaie tuin

Waarom ligt het graf dan toch zo dicht bij  de plaats van de kruisiging, ongeveer 40 meter? Dr. Fleming zegt hierover; Juist omdat Pontius Pilatus de Joden wilde schokken koos hij de nabijheid van een begraafplaats voor kruisigingen. Golgota was dus géén gebruikelijke plaats voor terechtstellingen. Het was veeleer een fraaie tuin met rotsgraven voor rijken zoals Jozef van Arimathea.

De plaats van de kruisiging en de plaats van Jezus' begrafenis lagen  nu door de opzet van Pilatus  wel dicht heel dicht bij elkaar.

Waar lagen deze plaatsen? Het antwoord moet zijn:onder de  vloeren van de Grafkerk.Samengevat: daar  waren dus de plaatsen van  Jezus' kruisiging, begrafenis en zijn opstanding.

De Grafkerk in de geschiedenis

De Heilige Grafkerk, de meest geëerde plaats voor het Christendom, is zowel gebouwd op Golgota, de plaats van de kruisiging als  op het graf, waarin het lichaam van Jezus gelegd werd.

De kruisiging vond plaats buiten de stadsmuur, dicht bij de stad. (Joh. 19:20).

De eerste Heilige Grafkerk werd gebouwd in het jaar 324. Zij stond toen reeds bijna in het midden van de ommuurde stad, omdat 11 jaar na de kruisiging, in het jaar 44, Golgota binnen de stad kwam te liggen wegens het bouwen van een nieuwe stadsmuur door Herodes Agrippa.

 In het midden van de vorige eeuw werden overblijfselen van deze oude muur ontdekt ten oosten en ten noorden van het naburige Russische Tehuis.

Joodse begraafplaatsen

Ook de vele joodse grafzerken, die thans nog binnen de kerk te zien zijn vormen het zekere bewijs, dat deze vroeger buiten de stad gelegen moeten hebben.

 Volgens de joodse wet mocht immers niemand binnen de Heilige Stad begraven worden.

Ook de plaats, waar de kruisiging plaats vond en die door de christenen ten tijde van Constantijn vereerd werd, is vrijwel met zekerheid aan te wijzen.

Keizer Hadrianus liet in 135 na Chr. op het graf van Jezus een Romeinse tempel bouwen die aan Jupiter gewijd werd, om op die manier elke herinnering aan de gewijde joodse en christelijke plaatsen uit te roeien. (Hetzelfde gebeurde in Bethlehem boven de geboortegrot!).

 Maar dit optreden had juist het tegenovergestelde tot gevolg.

In plaats van deze heilige plaats voor altijd aan de vergetelheid prijs te geven, werd het heilig oord door deze ontwijding veel meer gemarkeerd en ter nagedachtenis bewaard. Koningin Helena, de moeder van Keizer Constantijn, kon in 326 na Christus de plaats van het kruis en het graf van Christus des te gemakkelijker opnieuw ontdekken.

Het graf van Christus

Het graf bestond uit twee kamers: de eerste, een soort voorportaal, diende als ontmoetingsplaats voor de rouwdragenden; in de tweede kamer was een bed uit de rots gehouwen, waarop het lichaam gelegd werd. Al ten tijde van Koningin Helena had men het eigenlijke graf van Jezus afgescheiden van de rest van de heuvel.

De Paus   bezocht de Heilige Grafkerk op 26 maart 2000 en zei toen onder andere:

"Ik geloof in Jezus Christus..die ontvangen is van de Heilige Geest, geboren uit de Maagd Maria. Hij heeft geleden onder Pontius Pilatus, is gekruisigd, gestorven en begraven..Op de derde dag is Hij verrezen uit de doden"

Het pad van de geschiedenis van de verlossing volgend, als verhaald in het Credo van de apostelen, heeft mijn jubileumspelgrimage mij naar het Heilige Land gebracht. Van Nazaret, waar Jezus was ontvangen door de Heilige Maagd door de kracht van de Heilige Geest, ben ik tot Jeruzalem gekomen, waar Hij "heeft geleden onder Pontius Pilatus, is gekruisigd, gestorven en begraven". Hier, in de Heilige Grafkerk, kniel ik voor de plaats waar Hij was begraven: "Kijk, dit is de plaats waar men Hem neergelegd had" (Mc. 16,6).

Het graf is leeg

Het is een stille getuige van de centrale gebeurtenis van de menselijke geschiedenis: de Verrijzenis van onze Heer Jezus Christus. Gedurende bijna tweeduizend jaar draagt het lege graf de getuigenis van de overwinning van het Leven over dood. Met de apostelen en de Evangelisten, met de Kerk van alle tijd en plaats, dragen ook wij getuigenis uit en verkondigen: "Christus is verrezen! Verrezen van de dood zal Hij niet meer sterven; de dood heeft geen macht meer over Hem" ( zie Rom. .