Middellandse Zee (2)

Ugarit Hier is iaangetoond dat het Hebreeuws een Kanaanitisch dialect is

De opgegraven troonzaal in Ugarit. tHier werd Baal vereerd en uit deze streek was Izebel afkomst. Een heel bijzondere vondst was het zegel van Izebel. Zie Izebels zegel

In de Bijbel komt de zee eindeloos veel ter sprake. :”De stem van de HEER is over de wateren’.In het natuur verschijnsel van de donder hoorde men de stem van God’ Stormen en n in navigatiebeleid, zeehavens en schipbreuk: we worden er uitvoerig over ingelicht zoals bijvoorbeeld in Hand. 27 en28. In Bijbelse beeldspraak heeft de zee een grote plaats:’Wie twijfelt wordt door Jakobus vergeleken met een lange golf in open zee. Wie twijfelt gelijkt op een golf der zee, die door de wind gedreven een opgejaagd wordt (Jak. 1:6)

De zee had in de Oudheid iets afschrikwekkends. Volgens de Bijbel is de zee symbool van anti-goddelijke machten. De gelovige Jood weet echter dat de machten der zee aan God (Elohim) zijn onderwopen. Hij weet dat er een verbondsrelatie is tussen God (Jahwèh) en zijn volk.Jahwèh laat door Jesaja zeggen:Ik ben de eerste en de laatste en buiten Mij is er geen God (Jes,44:6).

Heidens volksgeloof

Toch is veel van het Kanaänitische volksgeloof in oud-Israël – hoe kan het anders - blijven voortleven! Hun buren overal om hen heen behoorden tot de heidense Kanaänieten. Veel deden ze samen De Bijbel keert zich tegen dit volksgeloof. Het zijn de afgoden van de volken rondom Israël, die de Israëlieten gingen dienen. Zij offerden aan boze geeesten die geen goden zijn en aan goden die zij niet gekend hebben (Deut. 32:17). Tot die afgoden behoorden vooral de vele zeegoden en zeegodinnen. Het demonengeloof heeft duizenden jaren het oude Oosten beheerst. In Deut. 18:9 worden die afgoden ‘gruwelen’ genoemd in de NBG- vertaling en in de NBV worden die gruwelijke zaken ‘verfoeilijke praktijken’ genoemd. Israël was door God afgezonderd om alleen voor Hem te leven als een heilig volk.

Een volk apart

Het was dit isolement, dat door God gewild was, waardoor Israël voor zijn economie geen gebruik gemaakt heeft van de zeevaart. Door de zeevaart zou het in nauw contact komen met de volken rondom. Ook met hun goden en hun cultuur. Uitwisseling van cultuur zou leiden tot uitwisseling van goden en godsdienst. Door hun geïsoleerde positie hadden ze ook geen ervaring in de zeevaart.

Dat gebrek aan ervaring versterkte hun isolement. Toch namen ze verschillende gebruiken van de Kanaänieten over.

Demonengeloof

Alle volken rondom oud-Israël vereerden demonen en ‘boze geesten’. Weet u waarom het gevaar dat Israël die verering zou overnemen zo groot was? Heus niet alleen omdat ze daar midden tussen in woonden. Toen het volk Israël het beloofde land binnen trok als volk van schaapherders, waren ze gedwongen de kunst van de landbewerking over te nemen van de Kanaänieten. Ze zullen daarbij ook een dialect van Kanaän hebben overgenomen, waaruit het Hebreeuws in de loop der eeuwen is ontstaan. Hoe verleidelijk was het dan voor Israël om ook de godsdienst van de Kanaänieten over te nemen. Tegen die achtergrond moeten we ook het eerste gebod zien:U zult geen andere goden voor mijn aangezicht hebben.

Ugarit

Er bleek een samenhang te bestaan tussen een aantal oudtestamentische teksten en stukken literatuur van het oude Oosten. Babylonische mythen die men al lang kende uit de literatuur hadden reeds een vermoeden gewekt, maar opgravingen in Ras Sjamra hebben dit vemoeden bevestigd. Wat was namelijk het geval? In Ras Sjamra heeft men de overblijfselen gevonden van de Phoenicische stad Ugarit. Stukken literatuur van de Phoeniciërs komen terug in de Bijbel. Dat wil helemaal niet zeggen dat de inhoud van dit Bijbeltekst helemaal afhenkelijk is van dit volk, maar wel dat we bij de uitleg wel rekening moeten houden met het feit dat sommige Bijbelgedeelten beïnvloed zijn door de cultuur van Ugarit.