Offerplaatsen

Het ‘Boshuis Drie’ in Ermelo herinnert ons nog steeds aan het aan het eeuwenoude heidendom in Nederland. Daar werd de Germaanse gcd Thri vereerd. Hij is nu verbasterd tot de naam van het buurtschap Drie. Een bosgod. Zijn altaar stond op het hoogste punt van de omgeving. De goden die in de Bijbel genoemd worden waren ook meestal natuurgoden. De bekendste goden waren de Baäls, de goden van de vruchtbaarheid. Net als in onze tijd dit het geval is, was de voornaamste drijfveer van de mensen de vraag:hoe behouden wij onze welvaart? Daarvoor moesten offers gebracht worden. 

Ierse monniken

 De geschiedenis van ‘Boshuis Drie’ gaat terug naar het jaar 800 toen Ierse en Engelse monniken een klein kapelletje stichtten in het plaatsje dat naar de Germaanse god Thri genoemd was. Die monniken vertelden de mensen, dat zij geen offers meer hoefden te brengen, om dat de levende God zelf voor het noodzakelijke offer had gezorgd.  Je kunt je wel voorstellen, dat de Germanen juist op die plek  één van hun goden gingen vereren. Het was de hoogste plek van de omgeving. Eeuwen later waren  voor de Zuiderzeevissers de hoge bomen van dit plaatsje nog een oriëntatiepunt . Vanaf de Oranjesluizen bij Amsterdam waren de bomen van Drie al te zien. De heidense goden werden op de toppen van de bergen vereerd. Op de toppen van de Hermonbergen werden in de tijd van Jezus tal van goden aanbeden. Uitgerekend daar, aan de voet van de Hermonbergen vraagt Jezus zijn leerlingen:Wie zeggen de mensen, dat ik ben?en: wie zeggen jullie dat Ik ben? 

 

 

Neeltje Jans 

‘Neeltje Jans’ in Zeeland is een verbastering van de Keltisch-Germaanse zeegodin Nehalelennia. In Domburg en Colijnsplaats stond vroeger een tempel voor deze godin. Haar beeld stond op een heuveltop. In het dorpje Sint-Kruis-Winkel net over de Moervaart in het vlakke Vlaanderenland schijnt ook zo’n tempel gestaan te hebben. Daar staat nu een Mariakapel op een duidelijke verhoging. Dat zou  duiden op een vroegere heidense cultusplaats. Kerken en kapellen werden doorgaans gebouwd op  heidense cultusplaatsen.  De b evolking was nu eenmaal gewend aan die plaatsen. Zo iets zal ook in Drie hebben plaats gevonden. In Zeeland was het Bavo, de apostel der Belgen, die in die streek het evangelie bracht.

 

 

Thri werd Drie

 Thri is Drie geworden, maar het is heel opmerkelijk dat “Boshuis Drie” in het sprookjesachtige bos met de ‘ dansende bomen,( door de negatieve selectie van de beuken) ons nog steeds herinnert aan Thri. Bijna duizend jaar later bouwde een boerenfamilie haar  onderkomen tegen het kapelletje aan. In de witte buitenmuur is de kapel nog steeds te ontwaren. In het boshuis zelf treft u nu een nostalgisch restaurant aan waar de tijd heeft stil gestaan. (net zoals in het moderne    hotel De Zwarte Boer in Ermelo).Eeuwen lang is deze herberg de belangrijkste bron van inkomsten geweest, omdat reizigers die van het Stichtse naar het Overstichtse reisden, in Drie hun paarden uitspanden. De Germanen vereerden in die oude tijden ook de zonnegod Sol. Dat was bij een zeer grote en diepe kuil die de naam ‘het Solse Gat’ droeg. De naam kom je nog terug in het Franse woord Soleil. De rook die opsteeg vanuit die kuil vanwege de vele reukoffers, zal tot ver in de omgeving gte zien zijn geweest. 

Germaanse Offermaaltijden?

 Een vraag die mij bezig  hield bij een bezoek aan Drie was: kenden de Germanen ook hier offermaaltijden? Ik moet u eerlijk zeggen, dat ik het niet weet.Toch laadt ik mijn gedachten nu  evende vrije loop.Alle heidense godsdiensten  kenden offermaaltijden. Als het offer aan de godheid gebracht was op het altaar, werd er flink gegeten en gedronken. Vooral de mannen van de gilden konden er wat van. Gildefeesten waren vaak echte slemppartijen van dronkemansbenden. Die ``gilde feesten kende men ook al in Bijbelse tijden! 

  

Kleptos schonk deze tafel van de Heer (4e eeuw!) 

  

Geen offermaaltijden

 De oorspronkelijke vieringen van de Maaltijd van de Heer blijken géén offermaaltijden te zijn geweest. In 2005 hebben Joodse archeologen op het gevangenisterrein van Megiddo de ruïne blootgelegd  van een kerkje uit de derde of vierde eeuw. In mozaïek lezen we op een tafel:”Akeptos heeft deze tafel geschonken ter gedachtenis aan God de Heer Jezus Christus”.Het is de oudste belijdenis in steen waarop de naam van Christus genoemd wordt. Prof.Lea di Segni van de Hebreeuwse universiteit in Jeruzalem neemt aan dat in de oudste kerken  geen altaren stonden,maar tafels waaraan het Heilig Avondmaal gevierd werd Meestal werd toen de viering van het Avondmaal voorafgegaan door een zogenoemd liefdemaal, waarbij iedereen iets meebracht en dat met elkaar werd genuttigd.