Religieus besef (1)

 

 

 

Als je vanuit Istanboel de Bosporus overvaart kom je in Anatolie.Daar werd meer dan tweeduizend jaar lang de Klein-Aziatische moedergodin vereerd

Op deze map ziet u het land Gosen in oost Egypte, Tanis (Avaris) was de hoofdstad van de Hyksos, een Aziatische stam die de macht in Egypte overnamen in de tijd van Jozef., Ook zie waar de Midianieten woonden, de Edomieten, De Moabieten, de Kananieten en de Amonnieten De latere hoofdstad Thebe lag veel zuidelijker

De Klein-Aziatische moedergodin werd afgebeeld als een barende vrouw.Ook bij de oudste godsdiensten waren de goden en godinnne vruchtbaarheidsgoden.

Die verering werd voortgezet in de Artemiscultus van Efeze. Hier zien we de veel borstige Artemis

Hier zien we de Koningspoort van de Hettieten. Deze foto maakte ik in Chattusas In de tijd van de Hettieten was er al  de verering van de Frygische moedergodin. De extase van haar aanbidders komen we later weer tegen in Artemis der Efeziers. De Artemis van de Grieken was veel fijnzinniger, Die was een godin van de jacht

B aal en Astarte. Elke godheid had zijn eigen vrouw.Salomo was een vereerder van Astarte op hoge leeftijd, wegens zijn conrtacten met Fenicie

De Baaltempels waren indrukwekkende tempels!

Moloch was de god aan wie men kinderoffers bracht. Ook Oisrael heeft dit gedaan. Josia ruimde al die afgodsbveelden radicaal op en begroef ze in het Kidrondal

 De Molochdienst was afschrikwekkend. Trouwens elke afgodendienst was  God de HEER een gruwel

De vele opgravingen in Anatolië  hebben ons duidelijk gemaakt dat het religieus besef zelfs al in het steentijdperk aanwezig was. Dat weten we uit de vele grafgiften en muurschilderingen die in dit gebied zijn gevonden. De musea van Istanboel, Ankara, Selcuk, Van en Antalya leveren daarvoor het bewijs. Alle volken die in de loop der eeuwen in Anatolië gewoond hebben, zijn verdwenen: de  Hettieten en de Assyriërs, de Frygiërs en de Lydiërs, de Skyten en de Perzen. Zij zijn opgelost in de stroom der geschiedenis. Alleen het Joodse volk heeft  zijn identiteit door de eeuwen heen weten te bewaren Dat geeft ons veel te denken..

Wereldwijd

Tempel van Bacchus.Hij was de god van de drank.Nog steeds is Bacchus  een vreselijke afgod die in het verkeer en in het menselijke verkeerd miljoenen slachtofers maakt.Helaas merken de slachtoffers niet dat zij aan deze godheid verslaafd zijn geraakt.

 

 

Hoe moeten we oordelen over de godsdienstigheid van de vele volken die Anatolië bewoond hebben? Het religieus besef is al bij de vroegste nederzettingen aanwezig. Het beroemde museum van Anatolische beschavingen te Ankara geeft ons een verrassende kijk op de leefgewoonten van mensen uit het stenen tijdperk. Heel indrukwekkend vind ik de opgravingen van Catal Huyük, 35 km ten oosten van Konya die daar tentoongesteld zijn.

Steentijdperk

 De vroegste lagen worden op 6500 jaar voor Christus gedateerd. Uit de rode en zwarte wandschilderingen in de woon-en cultusvertrekken kunnen we afleiden dat de bewoners van dit gebied een zwaarlijvige godin vereerden. Ze had een zwangere buik en zeer grote borsten. Zij was zonder twijfel de godin der vruchtbaarheid. Zij was de voorloopster van de Fygische godin Cybele, de Efezische Artemis en volgens sommige archeologen hangt de Mariaverering daar ook mee samen.

De woningen in het steentijdperk

Het viel mij op in het museum van Ankara dat de huizen uit die tijd via een ladder  door een gat in het dak toegankelijk waren. In de woonvertrekken uit die vroegste tijd werden terracotta stierenschedels met echte horens aan de wand gehangen. Zoals wij vandaag schilderijen ophangen. De stier werd in Anatolië altijd als een heilig dier vereerd. Hier komen we in aanraking met het religieus besef van de oorspronkelijke bewoners van Anatolië: de Hattieten.

Hettieten

Ook bij de Hettieten, die na de Hattieten kwamen,komen we weer allerlei vormen van godsdienstigheid tegen. De uitgestrekte ruïnes van de Grote Tempel van het opgegraven Hattusa en de godenprocessie op de rotswanden van Yazilikaya, op een steenworp afstand van deze beroemde stad gelegen, tonen ons duidelijk dat de Hettieten een religieus volk waren. Dit zelfde kunnen we zeggen van de Frygiërs en de Lydiërs en de vele andere volken die Anatolië eens bevolkten. De musea en de opgravingen in heel Anatolië laten ons zien dat de mens nooit zelfgenoegzaam is geweest. Hij heeft zich steeds afhankelijk gevoeld van hogere machten.

Natuurgoden

De goden in de vroege tijd van de mensheid waren meestal natuurgoden, goden van de vruchtbaarheid. Aan hen werden offers gebracht. Daarom bevonden zich in heel Anatolië veel altaren. Het is vandaag mode om te beweren dat er geen algemeen geldige absolute waarheid voor iedereen bestaat. De waarheid zou subjectief zijn. Wat voor de een waarheid is hoeft voor de ander nog geen waarheid te zijn. Daarvan is echter geen sprake in de geschriften van profeten en apostelen. Zie ook Religieus besef (2).