Orakeltaal

Indrukwekkend zijn de ruïnes van de Apollotempel te Didyma in de omgeving van de vroegere stad Miléte.

Miléte was een grote havenstad in Klein-Azië, gesticht door Griekse kolonisten

Een tientallen meters brede  trap van 13 treden voert de bezoeker naar deze gigantisch grote tempel, die een oppervlakte heeft van 120 bij 60 meter. Hij was zo groot dat het nooit gelukt is hem van een dak te voorzien.

In die machtige tempel kon men het orakel raadplegen.

In de binnenhof  van deze tempel stelde de priesteres bij de heilige bron vragen aan het orakel op verzoek van haar rijke cliënten.

Het orakel fungeerde als een soort paranormaal consultatiebureau voor allerhande zaken.

Vooral voor staatsaangelegenheden vervulde het orakel de rol van een soort geheime dienst.

 De priesters kwamen elke dag in contact met de problemen van koningen en staatslieden. Ze wisten dus veel

Uitlatingen van een in trance geraakte priesteres, die bij een aardspleet zat waaruit vergiftige zwaveldampen opstegen, werden door de priesters aan de pelgrims uitgelegd

Zo’n orakelspreuk was een godsspraak die altijd raadselachtig en geheimzinnig was. Ze was ook dubbelzinnig en – hoe je het orakel ook uitlegde, het had altijd gelijk.

Bekend is het orakel van koning Croesus van Sardes.

Hij had gevraagd:’Zal ik optrekken tegen de koning van de Perzen?’ Het orakel antwoordde ‘Als ge zult optrekken tegen de koning van de Perzen, zal een groot leger verslagen worden’ Croesus dacht natuurlijk dat daarmee het leger van de Perzen bedoeld was. Croesus trok daarom op, maar hij leed de nederlaag. Het orakel had  het leger van Croesus bedoeld!. Dat was ook een groot leger.

Je kunt de toespraak die Paulus hield tot de oudsten van Efeze, dichtbij die genoemde tempel van Apollo, ook een godsspraak noemen.

De orakeltaal van de Apollotempel was koud en onpersoonlijk. Het Woord van God door Paulus aan de oudsten van Efeze was daarentegen zeer menselijk en kwam door de tranen van de apostel heen

Wat is nu het bijzondere van die toespraak ?

Paulus herinnert in zijn ontroerend afscheidswoord de oudsten van Efeze aan een woord van de Heiland, dat niet in de evangeliën vermeld wordt: Het is zaliger te geven dan te ontvangen (Hand. 20:35)