A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

Christenzionisme


Christenzionisme 

 

Vele christenen geloven in een herstel van een etnisch,fysiek en geografisch Israël. Daarin sympathiseren zij met de Zionisten en plaatsen zij op grond van oudtestamentische profetieën ten een isgelijkteken tussen het Bijbelse en het huidige Israël. Dit is echter een politieke ideologie  waarin voor de Palestijnen geen plaats is. Maar die profetieën moet je m.i.vanuit christologisch perspectief lezen! Heel het Oude testament roept om de komst van de Messias, de zoon va n God. Zodra je Israël daarvoor schuift of in de plaats zet, doe je tekort aan het unieke heilswerk van Christus. Israël krijgt dan niet alleen in de heilsgeschiedenis een oneigenlijke plaats, maar ook in de heilsorde. Als je Israël een prominente plaats geeft, moet je je afvragen of Christus dan nog wel het middelpunt blijft. Hij is de grote Zoon van Israël in wie al Gods beloften aan Israël vervuld zijn of in vervulling zullen gaan. Kijk ook eens naar ons bestand met de naam Tussenmuur. Wist u trouwens dat enkele jaren geleden een brok kalksteen van de tussenmuur die de voorhof der heidenen scheidde van de voorhof van de tempel in Jeruzalem is gevonden door archeologen?

 Christocentrisch  

 Overleven doet de kerk niet in verbondenheid met Israël maar uitsluitend via het geloof in de Christus. Zijn Gods beloften dan niet  onberouwelijk?  Sommige beloften moet je geestelijk verstaan. Veel beloften moet je zien als beloften voor de finale, de uiteindelijke werkelijkheid. Ze worden niet vervuld in Israël, maar in Christus en zijn toekomstig koninkrijk. Israël is slechts een demonstratiemodel van de nieuwe werkelijkheid. In de Bijbel lezen we dat Christus onmetelijk hoger, dieper, wijder,en rijker is. De Bijbel is niet Israëlcentrisch, maar Christocentrisch. De grote profetische beloften voor Israël worden niet vervuld in de huidige staat Israël, maar in de Zoon van Israël. Er zijn mijns inziens geen aparte beloften voor land en staat Israël. Paulus schrijft weliswaar dat als de volheid der heidenen zal zijn ingegaan,op die manier geheel Israël zalig zal worden. Daarbij zullen we aan het geestelijke Israël moeten denken. De kerk is niet in de plaats van Israël gekomen, maar Christus is de vervulling van Gods beloften. We moeten niet aan land en volk van Israël aparte beloften toeschrijven. Er is een fysiek en een geestelijk Israël. Gods beloften gelden het geestelijke Israël. Het is niet alles israël dat Israël genoemd wordt, schrijft Paulus.

 Wederkomst op de Olijfberg? 

Ik denk ook niet dat we bij de terugkeer van Jezus  specifiek aan de Olijfberg moeten denken. Er staat weliswaar in Zacharia 14:4 ”Zijn voeten zullen staan op de Olijfberg. Maar moet dit beslist betekenen op die ene plek? Ik denk dat we bij de belofte dat Jezus op dezelfde wijze zal wederkomen, moeten denken:met dezelfde heerlijkheid.

 Een wolk

 

In de begrippentaal van het Oude Testament is een wolk ook geen regenwolk of onweerswolk,maar teken van Gods aanwezigheid. Een wolk ging israël voor in de woestijn en een wolk, de wolk van Gods heerlijkheid vervulde de tempel bij de inwijding. Een wolk is in de bijbel niet alleen teken van onthulling, maar ook van verhulling, van verberging. Een wolk nam Hemweg bij zijn hemelvaart. We  leven nog steeds onder de wolk. Zintuiglijk is de Heer nog onzichtbaar. En wat betekent de uitdrukking: zittend ter rechterhand Gods? Ook dat is begrippen aal.Zie op deze site bij ‘rechterhand Gods; Er zijn zelfs concrete plannen voor het herstel van de tempel.

 

Olijfberg

Zijn voeten zullen te dien dage staan op de Olijfberg (Zach 14:4) 

Welke dag wordt in deze tekst bedoeld? Die dag  wordt in de Bibel ook wel genoemd de jongste dag of de Dag des HEEREN. Meestal gebruiken we het woord  ‘wederkomst’. +In het Grieks komen we dit woord niet tegen, Het woord ‘parousia’ betekent zoveel als triomfantelijke verschijning.  De stichting Shoresh die zich bezighoudt met de joodse wortels van het christendom gelooft dat Jeshusa Ha Massjiach letterlijk op de wolken des hemels op de Olijfberg zal terugkomen en dat daarom alle ogen op de Olijfberg moeten zijn gericht. Israël moet volgens hen het centrum van de theologie vormen. Het is hoogmoedig te stellen dat niet Israël maar Jezus in het centrum van de theologie moet staan. Net zo hoogmoedig om te zeggen dat een tak de wortel draagt.

 Jodendom wortels?

Het Jodendom vormt  volgens vele christenzionisten de wortels, Jezus is slechts een tak. Volgens de christenzionisten is de kerk helemaal ten onrechte  in de plaats van Israël gekomen. De sabbat is vervangen door de zondag, de besnijdenis door de doop. De Bijbelse feesten van God door kerkelijke feesten.

God niet los verkrijgbaar?

Maar volgens genoemde stichting is God niet los verkrijgbaar, los van land en volk van Israël. Is dit niet een vorm van Judaïsme waartegen Paulus heel zijn leven geprotesteerd heeft? Neemt Israël zo niet de plaats van Jezus in? Moet soms ook de tempel weer herbouwd worden en opnieuw offers gebracht alsof Jezus zelf het grote offer niet gebracht heeft? Hoe moeten we denken over het volk Israël? Ik ben van mening dat niet de kerk  in de plaats van Israël is gekomen, maar dat Christus  de diepste functie en betekenis van Israël heeft vervuld.