Praten met God

 Spreken over God

Spreken met en tot God gebeurde in Israël  vooral  in de zogenoemde tabernakel, of “tent der ontmoeting. Wat was dit voor een plaats? Zeker  het was  een Bijbelse plaats.”Fraaie foto’s van deze ‘tent der samenkomst’ kunt u vinden onder de items ‘tabernakel’ en ‘tabernakel en voorhangsel’. In de woestijn hebben de Joden een replica van die  tabernakel gebouwd. Wat er allemaal in die tent stond laat ik hier rusten. Je kunt het vinden op bovengenoemde items. Het gaat me nu om het gesprek tussen God en Mozes dat daar plaatsvond. Onderstaande tekst is een  schakel  voor het thema  Spreken over God. Dat is ook de titel van een Pastorale Handleiding over het  gebed uitgegeven door de Prot. Kerk in Nederland. Dit is een  pennenvrucht van Dr. Arjan Plaizier, scriba van genoemd kerkgenootschap. Van dit sublieme boekje heb ik een dankbaar gebruik gemaakt, verderop in dit artikel

 

En  de HERE sprak tot Mozes van aangezicht tot aangezicht, zoals iemand spreekt met zijn vriend (Ex.33:11)

 

Maar dat is toch heel bijzonder: dat God met een mens spreekt en dan nog wel heel intiem: van aangezicht tot aangezicht. Zou dit  vandaag nog wel voorkomen? Vroeg een lezer. In de Bijbel lezen we dit  vaak:”En God zeide” Dit lezen we al in Genesis 1 :2.Dat is het wonderlijke van God. God is niet stom of sprakeloos. Hij heeft een stem. Hij brengt zich zelf ter sprake en wij mogen spreken met Hem. Hij is aanspreekbaar

De Bijbelse plaats waar God met Mozes heeft gesproken wordt tent der samenkomst genoemd. In die tent kwamen God en Mozes, kwamen God en het volk samen. Het was geen tempel, maar een verplaatsbare tent. Die tent was de symbolische woonplaats van God. God trok met zijn volk mee en daarvan was de vervoerbare tent een zichtbaar symbool.  De tent had draagringen en draagstokke.

 

Inleiding

 Als inleiding op dit artikel geef ik u iets door van het  getuigenis over het gebed dat Dr. A.Plaisier gaf in het ND van  15 maart 2013 onder de titel ”Bidden is als het hakken in een bevroren rivier’.Hier komt dus dr. Plaisier:

 Arjan Plaisier schreef: 

Er zijn momenten dat ik tijdens  het bidden weet: dit is God die zich aan mij betoont.

Het is een inzicht, maar niet rationeel. Het gaat dieper mijn mens-zijn in. Het is zeker niet sentimenteel, er gebeurt dan iets tussen mij en God. Mijn vooronderstelling is dan dat ik met God ben als ik bid, en dat Hij dan ook met mij wil verkeren. Wie die God is? Ik spreek soms in mijn gebed het credo uit, daarin worden genoemd de namen van de Vader, Zoon en Geest. In het gebed zit voor mij altijd de glans van Jezus. Niet dat ik expliciet tot Jezus bid. Maar ik heb nets met God zonder Jezus. Bidden in Jezus’ naam veronderstelt een God, die een barmhartige lichtglans verspreidt, die zich met dit veelal onbenullige, idiote en duistere bestaan bemoeit en dat wil aanraken. Er hoeft geen uitgeslapen, spiritueel mens voor God te verschijnen als ik bid”. Tot zover de scriba van onze synode

 Spreken over God 

 Met deze titel is bij Boekencentrum een klein boekje verschenen als een pastorale handleiding van de .Protestantse kerk in Nederland. Het is geschreven door genoemde scriba van onze synode. Naast het getuigenis van de vorige paus (zie Paus over Jezus op deze site) neem ik nu ook iets op van een sleutelfiguur in de Prot.Kerk.

=====================================

Door de eeuwen heen is God ter sprake gebracht. Kunnen we wel iets over God zeggen? Als je daar   over gaat nadenken, zou je er sprakeloos van kunnen worden. Kunnen wij nietige mensen God wel ter sprake brengen? Is het niet beter te zwijgen? Toch hebben we goede gronden om over God te spreken, omdat God zichzelf ter sprake heeft gebracht. We belijden dat God zichzelf geopenbaard heeft. Gods openbaring is als het ware het wegschuiven van een gordijn, waar achter God zich verborgen houdt. Het Griekse woord voor openbaring (apokaluptein)betekent ‘het wegnemen van een deksel’. Er is zelfs een Bijbelboek dat Openbaring genoemd wordt, namelijk het laatste boek. Het is Gods openbaring aan Johannes. God heeft gesproken. Telkens lezen we in de Bijbel”En God sprak’.Hoe heeft God gesproken? Hebben de mensen een hemelse stem gehord?

 Via mensen 

Een ding wordt in de Bijbel duidelijk. God heeft gesproken  via mensen. Mensen waren de spreekbuizen van de Almachtige. Is dit niet al te menselijk? Is dit wel geloofwaardig?  We lezen in de Bijbel: ‘op velerlei wijzen en langs allerlei wegen heeft God in het verleden gesproken tot onze voorouders door de profeten, maar nu de tijd ten einde loopt heeft Hij tot ons gesproken door de Zoon(Hebr. 1:1) Jezus is Gods Woordopenbaring. Hij is Gods stem. Spreken over God  kan alleen omdat God  zichzelf eerst ter sprake heeft gebracht. Dat heeft Hij gedaan door concrete mensen en op concrete plaatsen.

 Spreken met God 

Spreken over God kan niet zonder spreken met God. Spreken over God kan de in druk wekken dat het om een afwezige gaat. We kunnen ook tot God spreken en met Hem praten. Bidden is praten met God’ God is aanspreekbaar. Je kunt met God praten in de taal van thuis. Dat deed Jezus ook. Hij schreeuwde het uit aan het kruis in zijn moers taal: Eli Eli ama, lama sabachtani? Dit vierde kruiswoord is trouwens de enige keer dat de Vadernaam van zijn lippen wijkt. Jezus noemde zijn hemelse Vader altijd Pappa, ABBA.

 Ook luisteren

 Als wij God aanspreken, heeft Hij ons al veel eerder aangesproken. Zoals ik boven zei spreekt Hij ons aan in mensen. Daarom moeten we leren luisteren. Als we niet stil kunnen of willen zijn kunnen we Gods stem niet horen.

God is prsoonlijk. Hij is iemand. Niet ‘iets’.

 Toch ook onpersoonlijk 

 We mogen toch ook onpersoonlijk spreken over God. zoals in ‘het lied van God:

Ik ben de wolken en de wind

het vuur dat eeuwig brandt

kik ben de stroming, de en de zee

Ik ben het grenzeloze land

Onvoorstelbaar

Ik ben niet wat je denkt

Er is te veel van mij gemaakt

Wat ik helemaal niet ben

Dit als een correctie op een eenzijdig spreken over God als ‘de persoon dqar boven’ Of als de oude man met een witte baard Hij is de alomvattende, de drager van al het bestaande.

Ervaring van God

God en ervaring horen bij elkaar. Veel mensen praten niet gemakkelijk over Gd. Dat heeft te maken met ervaring of liever met gebrek aan ervaring. De meeste mensen ervaren niets van God. Het Boek van de psalmen is het ervaringsboek van de kerk

Gelovigen delen met anderen wat zij van God hebben gehoord,onrtvangen  en ervaren.(Ps 66 :17) Hetzelfde zien we ook in het N.T.:Joh. 1 :1 Wat we met eifgten ogen gezien en aanschouwd hebben....dat verkondigen we u..Het spreken over God wordt gedragen door de ervaring van God. Maar het is wel mijn ervaring. Ik mag nooit stellen dat de ander God zo o ook moet ervaren. Het is geen koekoek eenzang. Ervaring van God gaat niet altijd gepaard met hooggestemde gevoelens

Het is vaak tegendraads, Het is geen succesverhaal. We kunnen God ervaren inde dieptel Kan ook agaan als een alarmschel:tollenaarsgevoel. Eervaring van God kan ook pijnlijk zijn:maakt ons gevoelig voor onheil in de wereld.Wie iets van God ervarn heeft, zucht mee met de ganse schepping (Rom8:22) GFod is meer dan mijn ervaring (1 Kor. 2: 9)Cchristen zijn is meer dan van de ene ervaringskick naar de andere hoppen.Al zijn wij God kwijt. Hij is ons niet kwijt God is ook geen ander woord voor heil of heilservaring.  Bijvoorbeeld: liefde is God in plaats van God is liefde. God is iets dat ge beurt.

Gemis aan Gods ervaring 

Wat is daar de oorzaak van? De bronnen van de godservaring komen op een afstand te staan Jezus Christus, de Bijbel en de gemeenschap raken uit het zicht

We drinken allemaal een wereldbeeld in waarin God de grote afwezige is.

 De kerk brengt God ter sprake

 

De kerk heeft God in haar belijden ter sprake ge bracht. De Bijbel is niet alleen brond, maar ook norm. Belijden is ja- zeggen, maar ook nee- zeggen!