Reformatorisch

Reformatorisch zijn al diegenen die willen leven uit de beginselen van de Reformatie, (Hervorming).

Zoals je weet is de Hervorming ontstaan in de 16 eeuw door het optreden van Luther en Calvijn.

Het hoofddoel van de Hervorming was om de kerk te hervormen, te reformeren in overeenstemming  met het Woord van God.

Het Woord boven de kerk 

Niet de leiding van de kerk bepaalt hoe de kerk ingericht moet worden, maar alleen het Woord.

Protestanten geloven dat er geen twee bronnen voor Godskennis zijn, namelijk Schrift en Traditie, zoals de R.K. kerk leert, maar slechts één: het Woord, de Bijbel, de Schrift.

Als we het woord reformatorisch gebruiken, denken we toch aan een bepaalde stroming in de Protestantse kerken.

We denken dan aan reformatorische scholen, aan het Reformatorisch Dagblad en dan zitten we toch in een heel andere sfeer dan in de Prot. Kerk Nederland.

Bij reformatorisch zullen we moeten denken aan kerken die het stempel dragen van de Nadere Reformatie in de achttiende eeuw.

Nadere Reformatie

Wat is dat eigenlijk: de Nadere Reformatie ?

In de Nadere Reformatie werd de nadruk gelegd op de bevindelijke omgang met God en op de persoonlijke toe-eigening van het heil.

Je kunt deze geloofsbeleving  tegenkomen in de PKN, en in de  verschillende Gereformeerde Gemeenten Hier was de hoofdvraag:”Hoe krijg ik een genadig God ? In de Nadere Reformatie ging het vooral om de vraag:”Hoe belééf ik dat God ook mij genadig is?

In de spiritualiteit van de Nadere Reformatie neemt het werk van de Heilige Geest een centrale plaats in en heel centraal staat de wedergeboorte van de dode zondaar.

De theologen van de Nadere Reformatie hebben de ervaringen van de christen tot voorwerp van onderzoek gemaakt. Zij hebben grote aandacht besteed aan de kenmerken van een wedergeboren christen.

Evangelische stroming?

Het is mij opgevallen, dat we hier gedachten tegen komen, die we heel vaak ook bij vele evangelische christenen kunnen aantreffen.

De beklemtoning van het werk van de Heilige Geest, de noodzaak van wedergeboorte en een heel sterke nadruk op de beleving van het geloof.

Inderdaad, dat kom je ook heel sterk weer tegen bij de evangelischen.

Het grote verschil is echter dat bij genoemde  reformatorische groep soms sprake is van een grote  bekommerdheid,  een grote zorg over de vraag of men wel behouden zal worden, terwijl bij de evangelischen meestal sprake is van het tegenovergestelde.

De uitbundigheid en vrijmoedigheid waarmee vele evangelische christenen getuigen van het geloof in de levende Heer, komt hen voor als oppervlakkig.

Theologie van het gebroken hart

De reformatorischen stelden tegenover een theologie van de glorie, een theologie van het gebroken hart, waar zondebesef en verootmoediging een grote plaats innemen.

Reformatorische christenen van dit type zijn daarom soms zwaarder op de hand dan de meeste evangelische christenen die met grote blijmoedigheid getuigen van hun geloof.

Oecumene van het hart

Het is echter opmerkelijk dat velen toch elkaar gevonden hebben in de zogenoemde Oecumene van het hart.

Een typische voorbeeld van deze Oecumene van het hart is de Evangelische Omroep, waarin christenen van allerlei signatuur samenwerken.

De groei van deze omroep is kenmerkend voor de groei van de evangelische stroming, die we in veel kerken tegenkomen.

Ook in de Prot. Kerk in Nederland  blijkt de evangelische richting steeds meer aan invloed te winnen.