A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

Cappadocie Topografie


Duiventillandschap

Puntmutsenlandschap

Betoverend landschap

Bij Cappadocië / Religie vertel ik iets over de kerken en kloosters  die hier vroeger waren en de kluizenaars die hier woonden.

De streek ligt in het midden van Turkije en is een betoverend landschap.

Ik wil nu iets vertellen over de regio zelf, die in het jaar 17 een Romeinse provincie is geworden. Cappadocië is zeker een Bijbelse streek.

 Twee keer wordt Cappadocië in de Bijbel genoemd . Joden uit Cappadocië waren op het pinksterfeest in Jeruzalem aanwezig (Hand. 2: 9) en in 1 Petrus 1: 1 richt de apostel zich in zijn rondzendbrief tot de vreemdelingen in de verstrooiing:christenen in Pontus, Galatië, Asia en Bithynië. Het waren allemaal Romeinse provincies .

 

Gevlucht

Hoe kwamen de christenen in deze regio?

Rond de tweede eeuw zijn vele joodse christenen naar dit gebied uitgeweken.

Uit Jeruzalem zijn ze gevlucht naar het Syrische Antiochië. En van daaruit emigreerden ze naar de omgeving van  het Klein-Aziatische Caesarea.

Dat is de huidige Turkse stad Kayseri. In al deze plaatsen herkennen we natuurlijk de naam van de Romeinse keizer. Er zijn er dus in ieder geval drie:  Caesarea Filippi, Caesarea Palestinae ( aan Zee) en het Klein-Aziatische Caesarea.

De christenen die in Cappadocië zich gingen vestigen, hebben dus drie keer moeten  vluchten. Allereerst voor de Romeinen en van af de zevende tot de elfde eeuw voor de moslimlegers en de Arabieren.

Door deze christenen zijn veel kerken en kloosters gesticht. Bij deze vlucht moesten zij zich verbergen voor hun vervolgers. Wat hebben ze toen gedaan? Ze hebben hun schuilplaatsen uitgehakt in de zacht tufstenen bodem.  Zo bouwden ze ook hun kerkjes. Je kunt dit nog zien in het Open Air Museum Göreme. Fascinerend vind ik een bezoek aan de zogenoemde ondergrondse steden. Zie onder 

Vulkaanlandschap 

Wat maakt het landschap nu zo uniek?

Ik denk vooral aan het dal van Göreme. Dat heeft veel weg van een maanlandschap door de bizarre bergformaties die je hier aantreft. Die lijken op puntmutsen, duiventillen en vreemde grote paddenstoelen.

Hoe is dit landschap ontstaan? Wel, de uitbarsting van twee vulkanen is daarvan de oorzaak. Die twee vulkanen spuwden hun vulkanische as uit over het landschap. Die as is gestold in tufsteen.  

Omdat die tufsteen vrij zacht is , hebben water en wind de eeuwen door die tufsteen  kunnen bewerken waardoor zulke grillige bergvormen zijn ontstaan.

Ook de christenen die hier heen gevlucht waren uit Jeruzalem en uit Antiochië hebben in deze tufsteen gegraven en vele kerkjes en kapellen gebouwd. In de oude kloostervertrekken zijn duiventillen ontstaan.

 

Op Pinksterzondag preekte ik eens in deze schitterende omgeving.Als vanzelf denk je op zo'n dag aan de volkerenlijst uit Hand.2, waarin ook de naam Cappadocië  in voor komt.  Het is een lijst van volkeren die het joodse pinksterfeest in Jeruzalem hebben bezocht.

Vreemdelingen

De christenen uit deze volken  worden in de eerste brief van Petrus vreemdelingen genoemd. Dit woord moet niet geografisch, maar geestelijk worden verstaan.

Dat er al in de eerste eeuw christenen in Cappadocië woonden, blijkt uit de eerste brief van Petrus. 

 Hij schreef uit Rome aan de vreemdelingen die in de verstrooiing zijn. Het zijn christenen in de diaspora.

Het warenkleine groepen christenen verspreid  in een groot gebied.  Ze ondervonden veel tegenwerking van de plaatselijke bevolking. 

In de tweede eeuw zijn veel Joodse christenen uit Jeruzalem via Antiochië uitgeweken  naar Cappadocië .

Zij kwamen aan in Caesarea, het tegenwoordige Kayseri en hebben daar een nieuw vaderland gevonden.

 Hun  Aramees werd vervangen door het Grieks. Dat ook hun de verzoekingen niet bespaard zijn gebleven kunnen we afleiden uit de naam van de stad die zij aan hun nieuwe woonplaats gaven :Malagobia.

 

Ondergrondse steden

Diep onder de grond bouwden christenen in Cappadocie hun steden met liftschachten en ventilatieroosters

Er zijn dertig ondergrondse steden .De bouw ging ondans (en juist door )de vervolgingen gewoon door. Men groef namelijk telkens weer er een verdielping bij.Na de twaalfde eeuw was het gevaar geweken en dienden de ondergrondse steden voor opslagplaatsen van wijn en graan.Een bordje naast de ingang meldt dat deze claustrofobische excursie niet geschikt is voor mensen met hartklachten en  hoge bloeddruk.De oudste stad heet Malagobia

Deze Griekse naam betekent moeilijk bestaan.  Met je eigen ogen kun je vandaag nog zien dat het voor de jonge christelijke gemeenten inderdaad een zwaar bestaan was. In 1963 heeft men toevallig deze ondergrondse stad ontdekt. Ze ligt vlak bij Derinkuyu. .

 Er zijn in de omgeving nog 30 andere ondergrondse steden gevonden.  Op de zevende verdieping onder de grond  bevindt zich een kerk in de vorm van een kruis. De zachte tufsteen, een poreus vulkanisch gesteente, kon men  met  primitieve middelen vrij gemakkelijk uitgraven. Zo ontstond er een ondergrondse stad met vele honderden gangen en vertrekken, zes tot acht verdiepingen onder de grond.

In haar huidige omvang is deze stad aangelegd door christenen in de zevende eeuw, toen de moslimlegers vanuit Arabië op drongen in het  Byzantijnse rijk. Maar reeds de vroegste christenen in deze streek hebben tijdens de Romeinse christenvervolgingen de eerste verdiepingen uitgegraven voor een toevluchtsoord.

 Daarbij maakten zij gebruik van de uitgravingen van de Hettieten die reeds vóór de komst van het christendom in Cappadocië voederplaatsen voor het  vee in  het zachte vulkanische gesteente hadden  uitgegraven.

Kaymakli

In 1964 werd een tweede ondergrondse stad opgegraven: Kaymakli.

Deze ligt aan de rivier de Kizirlirmak, de grootste rivier van Turkije, 2000 km lang.  

Ook in die stad  konden  duizenden christenen in tijden  van gevaar een schuilplaats vinden.

Het is zeer indrukwekkend deze steden te bezoeken. De verschillende sluipgangen met sluitstenen zijn nog goed bewaard gebleven.

De  steden hebben een ingenieus luchtverversingssysteem met verticale schachten van wel 80 meter diep waaruit men water putte en die ook zorgden voor de nodige zuurstof.

  Voor verlichting gebruikte men olielampjes. De steden hadden grote voedselopslagplaatsen en tal van wijnfabrieken.

Bij dreigend gevaar verdween men onder de grond  en sloot de uitgang af met een zware molensteen, die uitsluitend van binnen uit weggerold  kon worden. Je kunt die gigantisch grote molenstenen nu nog zien.

Veel gezinnen gebruikten met elkaar één keuken. Aan de zwartgeblakerde plafonds van een  onderaardse ruimte kun je  zien waar deze keukens zich bevonden.

De rook werd door verborgen kanalen zó afgevoerd dat hij voor de vijand onzichtbaar bleef. 

Ondergronds Avondmaal

Diep onder de grond zongen de bewoners hun liederen en gebruikten ze het Heilig Avondmaal. In hun geloofsbeleving stonden de geboorte van Jezus, zijn wonderen en vooral zijn kruisdood en verrijzenis in het middelpunt.