Plato

Plato beschouwde heel de wereld in het licht van een andere ,hogere Werkelijkheid

Dat was Werkelijkheid der Ideeën, waarvan de aardse werkelijkheid slechts een schaduw was.

Dan moest er in het innerlijk van de mens iets zijn wat met die Hogere Werkelijkheid verwant was

Dat heeft de Griekse wijsgeer Plato de psyche genoemd, de ziel

De rede gaat nu varen op de leidster van de ziel

Dit betekende een omwenteling in het denken over de mens.

Hij werd niet meer benaderd vanuit de zintuiglijke werkelijkheid, maar van Bovenaf,

De mens werd nu benaderd vanuit de hogere Werkelijkheid der Ideeën.

Het is mij bij Nietzsche opgevallen dat hij achter Plato weer terug wil naar de zinnelijke wereld

Dat is de wereld van de oude Griekse goden, zoals Dionyssios.

Die wijsgeren zeiden Hier beneden is het. Hier beneden moeten we het zoeken

Het leven van de schuimende overvloed. Niet daar boven, zoals Plato leerde

Plato leerde :

Plato beroept zich op zijn leermeester Sokrates

Socrates was vrij van angst toen hij de gifbeker leegdronk

De dood onderging hij als de overgang van het aardse naar de hemelse Overzijde.

Als Paulus het Evangelie gaat verkondigen zegt hij

:die nieuwe Werkelijkheid waarover jullie zo vaak filosoferen is in Jezus Christus. Col 1: 15

want in Hem zijn alle dingen geschapen die in de hemel en die op aarde zijn

Plato en Sokrates geloofden dat de aardse werkelijkheid een Overzijde had,

dat er een goddelijk Generzijds ten grondslag lag aan de ideeën Waarheid, Goedheid en Rechtvaardigheid.

Geen wonder ook dat vele christelijke schrijvers zich aangesloten hebben bij dit Griekse denken.

Wat is het verschil tussen Plato en Aristoteles? Dat heeft de schilder Rafaël heel duidelijk laten zien

Plato staat op een fresco met zijn vinger naar boven te wijzen, naar de wereld van de Ideeën.

Plato zei: hier beneden is het niet. Het goddelijke is daar ergens boven.

Maar Aristoteles wijst in die fresco naar de aarde: hier beneden is het wel.

Het goddelijke zweeft midden tussen de wereld der verschijnselen

Voor Plato en Aristoteles beiden was God een abstract Idee

Hij was volstrekt zelfgenoegzaam, een onbewogen Beweger.

Geen persoonlijk God die omgang wil hebben met mensen.

De God van de Bijbel is de God van Abraham, Izaäk en Jakob,

Hij is een iemandachtig wezen die zijn naam verbindt met de namen van mensen